گیاهان دارویی افزاینده یا کاهنده قوای جنسی

دکتر محمد حسین صالحی سورمقی، گیاهان دارویی افزایش دهنده یا کاهش دهنده میل جنسی را به شرح زیر نام می برد.

افزاینده جنسی:

انیسون- بادام زمینی- توت فرنگی- پنج انگشت- جعفری- جین سینگ- رازیانه- ریحان- زردآلو- زعفران- سیر- شاهتره- شنبلیله- فلفل- کرفس- گردو- گشنیز- نعنا فلفلی- نعنا قمی- همیشه بهار- هویج- انغوزه- اسفنددانه- بنگ دانه- پنیرباد- تاتوره- دارچین- زیره سبز- زینیان- سورنجان- شاهدانه- قهوه- کاکائو- گل محمدی- وانیل- هل

کاهنده میل جنسی:

بید- شاهدانه- کافور- خشخاش- تاجریزی پیچ- انیسون- رازک- مریم گلی- نعنا فلفلی

در متن پایین تعدادی از گیاهان دارویی مفید برای افزایش یا کاهش میل جنسی را بیان می کنیم.

این نکته ی خیلی مهم را باید متذکر شویم که بیان موارد استفاده ی این گیاهان دارویی، تنها بر اساس وظیفه اطلاع رسانی سایت می باشد و به هیچ عنوان به معنای تجویز یا تکذیب مورد درمانی ذکر شده نمی باشد.

گیاهان زیاد کننده میل جنسی :

1- 50 تا 100 گرم پیاز را روزی دو مرتبه همراه با غذا میل کنید.

2- 5/0 تا 1 گرم زعفران را با غذا بخورید.

3- 2 تا 5 گرم کرفس خام را را با غذا مصرف کنید.

4- 1 تا 2 گرم تخم تره را با یک لیوان شیر، چند روز متوالی میل کنید.

5- 10 تا 20 گرم موسیر را همراه غذا میل کنید.

6- 2 تا 5 گرم پوست دارچین را بکوبید. سپس در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و روزی سه بار، هر بار یک فنجان میل کنید.

7- 2 تا 4 گرم گیاه مارچوبه را بکوبید. سپس در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و روزی سه بار، هر بار یک فنجان میل کنید.

گیاهان کم کننده میل جنسی :

1- 5/0 تا 1 گرم تخم سداب را بکوبید. سپس در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و روزی سه بار، هر بار یک فنجان میل کنید.

توجه: مصرف مقادیر زیاد سداب، سمی است.

2- 2 تا 4 گرم تخم یا میوه پنج انگشت را بکوبید. سپس در یک لیوان آب جوش ریخته و مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و روزی سه بار، هر بار یک فنجان میل کنید.

3- روزی سه بار و هر بار یک تا دو فنجان آب انار ترش میل کنید.

4- روزی سه بار و هر بار یک فنجان آب ترنج (بالنگ) میل کنید.

5- حداقل روزی یک بار، مقداری عدس بپزید و همراه غذا میل کنید.

فرآوری : نیره ولدخانی

انواع کم‌خونی در دوران بارداری

نیاز زنان به آهن در دوران بارداری تا دو برابر قبل از بارداری افزایش پیدا می‌کند. این افزایش نیاز به آهن برای رشد جفت و جنین به حدی است که به هیچ‌وجه از طریق مصرف موادغذایی تأمین نمی‌شود. لذا مادر باید در نیمه دوم بارداری حتما از قرص آهن استفاده کند.

به علت افزایش حجم خون مادر در دوران بارداری، میزان گلبول‌های قرمز در واحد حجم خون کم می‌شود و در نتیجه نیاز به آهن افزایش می‌یابد. لذا مهم ترین علت کم خونی در بارداری، کمبود آهن در بدن مادر است. به دلیل نیاز مادر و جنین به 1000 میلی‌گرم آهن در کل بارداری، مادر باید در نیمه دوم بارداری حتما از قرص آهن استفاده کند.

اما علل دیگری هم برای کم‌خونی مادر وجود دارد، از جمله خونریزی‌هایی که در دوران بارداری اتفاق می‌افتد، مثل خونریزی‌های سه ماهه اول در اثر سقط جنین، حاملگی خارج از رحم، بیماری مول یا خونریزی‌های سه ماهه سوم در اثر کنده‌شدن جفت، جفت سر راهی یا خونریزی‌های حین و بعد از زایمان که بسیار خطرناک بوده و نیاز به بستری کردن بیمار و احتمالا تزریق خون به صورت اورژانسی وجود دارد.

از علل دیگر کم‌خونی در بارداری، کمبود فولات در غذاهای مصرفی است که منجر به نوع خاصی از کم‌خونی می‌شود. این موارد که بسیار نادر هستند معمولا در کسانی پیش می‌آید که از سبزیجات حاوی اسیدفولیک به میزان کافی استفاده نمی‌کنند و بر اساس تشخیص پزشک و با مصرف اسید فولیک به میزان کافی، بیماری کم‌خونی آنها درمان می‌شود.

نوع نادر دیگر کم‌خونی در اثر کمبود ویتامین B12 پیش می‌آید، که در این افراد اغلب سابقه رژیم طولانی گیاهخواری وجود دارد یعنی از گوشت و تخم‌مرغ و شیر به مدت طولانی استفاده نکرده‌اند؛ یا در کسانی که بیماری ژنتیکی خاصی دارند و روده آن‌ها این مواد مغذی را جذب نمی‌کند؛ یا تحت اعمال جراحی خاص روده یا معده قرار گرفته‌اند که دستگاه گوارش آن‌ها دیگر به میزان کافی این مواد را جذب نمی‌کند. در این افراد هم با تجویز ویتامین B12 درمان انجام می‌شود.

نوع دیگر کم‌خونی، کم‌خونی در اثر بیماری‌های مزمن است مثل بیماری مزمن کلیوی یا آرتریت روماتوئید یا بیماری سل که هر کدام درمان خاص خود را دارند.

بهترین زمان برای مصرف قرص آهن، بعد از غذا و شب قبل از خواب است
از انواع دیگر کم‌خونی که به خصوص در شمال کشور شایع است، انواع تالاسمی‌ها هستند. تالاسمی یک نوع اختلال ژنتیکی در ساخت هموگلوبین موجود در گلبول‌های قرمز خون است. این بیماری به دلیل اشکال مختلف ژنتیکی به شکل‌های متفاوتی دیده می‌شود، مثل تالاسمی آلفا یا بتا. این انواع، خود به انواع مینور (خفیف)، اینترمدیا (بینابینی) و ماژور (شدید) تقسیم می‌شوند که در مورد هر یک از آن‌ها، راه درمانی خاصی را انتخاب می‌کنیم. اما مهم این است که بدانیم در این بیماران، به طور ژنتیکی میزان هموگلوبین (که در زنان عادی از 12 به بالا طبیعی است) پایین‌تر از حد طبیعی است و در درمان آن‌ها هم این نکته مد نظر است.
در این مادران مراقبت‌های بیشتری طی بارداری انجام می‌شود، اما لزوما هموگلوبین را به 12 نمی‌رسانیم. در مواردی که در مشاوره ژنتیک پدر و مادر، احتمال ابتلا به تالاسمی ماژور زیاد باشد، می‌توان با نمونه‌برداری از جفت در هفته‌های اول بارداری، به این بیماری در جنین پی برد و تحت نظر پزشک اقدام به سقط جنین کرد.

زنان باردار قبل از خواب، قرص آهن بخورند
نیاز زنان به آهن در دوران بارداری تا دو برابر قبل از بارداری افزایش پیدا می‌کند. این افزایش نیاز به آهن برای رشد جفت و جنین به حدی است که به هیچ‌وجه از طریق مصرف موادغذایی تأمین نمی‌شود.

مصرف قرص آهن در زنان باردار برای پیشگیری از کم‌خونی فقرآهن، عوارض ناشی از کمبود شدید و متوسط آهن بر رشد و تکامل جنین و سلامت مادر از جمله مرگ و میر مادران، زایمان زودرس، رشد ناکافی جنین و افزایش خطر مرگ و میر جنین ضروری است.

مصرف قرص آهن ممکن است عوارضی مانند تهوع، درد معده، اسهال و یبوست داشته باشد به همین دلیل توصیه می‌شود که قرص آهن بعد از غذا مصرف شود تا عوارض مصرف آن کمتر می‌شود.

زنان باردار نباید مصرف قرص آهن را به دلیل عوارض آن قطع کنند، زیرا بعد از گذشت چند روز معمولا این عوارض قابل تحمل شده یا کلا برطرف خواهند شد.

بهترین زمان برای مصرف قرص آهن، شب قبل از خواب است.

از مصرف همزمان شیر و فرآورده‌های لبنی با قرص آهن خودداری شود، زیرا کلسیم موجود در لبنیات با جذب آهن در بدن تداخل می‌کنند.

نیاز به اسید فولیک نیز در دوران بارداری افزایش می‌یابد. به دلیل نقش اسید فولیک در پیشگیری از نقص مادرزادی لوله عصبی، بهتر است مصرف قرص آن، از سه ماه یا حداقل یک ماه قبل از بارداری شروع شود.

واژینیسموس

واژینیسموس نام یک بیماری زنانه است که بر توانایی جنسی زنان در رابطه زناشویی تاثیر منفی می گذارد....

در این بیماری، عضلات مهبل یا واژن دچار تنش شدید می شوند و درد ناشی از این حادثه، رابطه زناشویی را غیرممکن می کند. برای آشنایی بیشتر با علل و راه حل این بیماری، گفتگویی داشته ایم با دکتر طاهره افتخار، متخصص زنان و زایمان و عضو هیات علمی دانشگاه شاهد.

▪ خانم دکتر! تعریف طبی «واژینیسموس» چیست؟

ـ واژینیسموس یک اختلال جنسی است که سبب ایجاد مقاربت دردناک می شود. زنانی که این مشکل را دارند، در هنگام رابطه زناشویی دچار درد شدیدی می شوند که علت آن معمولا انقباض شدید عضلات کف لگن است.

▪ و به چه دلیلی این اتفاق می افتد؟

ـ اغلب این اسپاسم ها به دلیل عوامل روحی و روانی است؛ یعنی به علت وجود یک سری اختلالات مانند اختلالات اضطرابی مانند افسردگی، اضطراب، سابقه یک رابطه زناشویی دردناک یا سابقه تجاوز در دوران کودکی و یا باورهای نادرست در مورد رابطه زناشویی که یک زن از اطرافیان و دوستانش شنیده. ترس بیش از حد از همسر به دلیل خشونت های او و سایر مسایل روحی روانی دیگر هم می تواند به طور ناخودآگاه و ناآگاهانه منجر به انقباض عضلات کف لگن و ایجاد درد شود.

▪ یعنی اصلا پای علل جسمی در میان نیست؟

ـ کلا در اختلالات جنسی به ندرت پای علت های جسمی در میان است و در این زمینه هم به نظر نمی رسد که علل جسمی نقشی داشته باشند. ضمن اینکه بیشتر این افراد با روان درمانی بهبود می یابند و مشکل شان حل می شود.

▪ واژینیسموس به جز درد چه علایم دیگری دارد؟

ـ هیچ! البته درجه درد در موارد مختلف، فرق می کند. به عنوان مثال، خانمی ممکن است در ازدواج اول اش که ازدواج ناموفقی بوده یا همسرش، فرد بدخلقی بوده؛ این مشکل را تجربه کند ولی در ازدواج دوم اش چنین مشکلی نداشته باشد. به این حالت، می گوییم: واژینیسموس موقعیتی.

▪ همان طور که اضطراب سبب واژینیسموس می شود، آیا واژینیسموس هم می تواند اضطراب را تشدید کند؟

ـ البته! دو تا از چیزهایی که در خانم ها خیلی مهم است اعتماد به نفس و تصویری است که آنها از بدن شان در ذهن دارند؛ یعنی اینکه زن باید نسبت به اندام، قیافه و شکل خودش احساس خوبی داشته باشد. اگر مردی اندام یا قیافه همسرش را سرزنش کرده و به او بی احترامی کند، در واقع، شخصیت این زن را نابود کرده و اعتماد به نفس او را از بین برده است. هر چه زن اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد، رابطه بهتر و گرم تری با همسرش خواهد داشت.

▪ چه درمان هایی برای واژینیسموس وجود دارد؟

ـ درمان هایی که برای این افراد انجام می دهیم هم درمان های روحی روانی است و هم درمان های فیزیولوژیک. درمان های روحی و روانی به این شکل است که تنش ها و اضطراب های این افراد را پیدا کرده و سعی می کنیم این تنش ها را کم کنیم. تمرینات ریلکسیشن یا آرامش بخشی به آنها می دهیم که این تمرین ها سبب می شود اضطراب فرد کم شده و احساس امنیت کند. خیلی ها برای درمان واژینیسموس جراحی می کنند، در حالی که راه درمان، جراحی نیست.

درمان این است که باورهای غلط را درمان کنیم. برای این منظور، بهتر است زن و شوهر با هم مراجعه کنند چون لازم است که پزشک با همسر این خانم ها هم صحبت کند. یک سری رفتارها و برخوردهایی که با هم دارند اصلاح شود و طوری باشد که خانم در کنار همسرش احساس امنیت کند و بداند که در معرض هیچ آسیبی نیست. به آنها روش هایی آموزش داده می شود که سبب ایجاد یک رابطه عاطفی خیلی نزدیک شود. در کنار این آموزش ها، درمان های فیزیوتراپی هم برای خانم ها می گذاریم. در فیزیوتراپی به بیمار آموزش داده می شود که عضله کف لگن چیست و چرا منقبض می شود. سپس کم کم به وی آموزش می دهیم که چه طور این عضله را شل کند. در کنار اینها ورزش های کف لگن را به فرد آموزش می دهیم که بتواند روی عضلات تسلط و اراده پیدا کند.

در همین آموزش ها خانم باید آناتومی بدن اش را نیز بشناسد و باورهای غلطی که نسبت به بدن اش دارد را اصلاح کند. در کنار همه اینها یک سری تمرینات به زن و شوهر آموزش می دهیم که باید در خانه انجام دهند. با انجام این تمرینات، زن و شوهر هم از نظر عاطفی به هم نزدیک تر می شوند و هم اعتماد زن نسبت به همسرش جلب می شود. بعد از انجام همه مراحل درمان، تقریبا ۹۰ درصد خانم هایی که از این مشکل رنج می برند، درمان می شوند و جالب است که خانم هایی موفقیت بیشتری دارند که همسران شان همکاری لازم را در طی درمان داشته باشند اما اگر همسر همکاری نکند، مشکل حل نمی شود و مزمن می شود.

▪ پس نقش آقایان خیلی مهم است.

ـ بله، دقیقا. تقریبا در تمام مشکلات جنسی که خانم ها از آن رنج می برند و برای درمان به ما مراجعه می کنند، اگر همسر حضور نداشته باشد، درمان فایده ای نخواهد داشت؛ چون درمان این مشکلات دو طرفه است. جالب است که در اختلالات جنسی مردانه هم همین طور است. افرادی که مشکلات نعوظ یا زودانزالی و ... دارند، برای درمان باید با همسران شان نزد پزشک بروند. همان طور که اضطراب در زنان ایجاد واژینیسموس می کند، در مردان نیز سبب ایجاد مشکلات و ناتوانایی های جنسی خواهد شد، بنابراین بهتر است اختلالات روانی تهدیدکننده سلامت جنسی را هر دو با هم حل کنند.

▪ نظرتان در مورد استفاده از ژل یا حمام گرم چیست؟ آیا تاثیری در کاهش انقباضات دردناک دارد؟

ـ این بستگی به شرایط دارد. ممکن است فردی به پزشک مراجعه کند و پزشک برایش ژل یا یک ضداضطراب خفیف تجویز کند و مشکل اش حل شود اما معمولا خانم ها زمانی به پزشک مراجعه می کنند که تقریبا خودشان این مراحل را طی کرده اند و نتیجه ای نگرفته اند.

▪ چه توصیه هایی برای آقایان دارید؟

ـ اولا بهتر است قبل از ازدواج به مراکز مشاوره مراجعه کنند و با یک سری مسایل مانند برخورد با همسر، مراحل نزدیکی و ... آشنا شوند؛ چون خانم ها مثل آقایان نیستند. خانم ها بیشتر عاطفی هستند و مسایل شنیداری برای آنها خیلی مهم است. آنها باید سعی کنند همیشه آرام و مهربان با همسرشان صحبت کنند و اعتماد همسر را نسبت به خود جلب کنند و همان طور که دوست دارند خانم شان همیشه تمیز و آراسته باشد، خودشان هم باید از این اصل پیروی کنند و مطمئنا انجام این کارها برای خودشان هم بهتر است.

دیابت و حاملگی

دیابت یا بیماری قند به علت ناتوانی بدن در تولید یا مصرف انسولین پدید می آید . انسولین ماده ای است که توسط لوزالمعده تولید می شود و باعث می گردد قند یا به عبارتی مهمترین منبع انرژی بدن ، مورد استفاده قرار گیرد .

ما اکنون می دانیم که کلید یک حاملگی سالم برای خانم های مبتلا به دیابت ، کنترل دقیق قند خون است . کنترل قند خون باید پیش از دوران بارداری و در طول دوران بارداری انجام گیرد .

کنترل دقیق قند خون به معنی نگهداری غلظت قند خون نزدیک حد طبیعی است . برای رسیدن به این کنترل ، لازم است تعادل درستی بین مصرف مواد غذایی ، ورزش و تزریق انسولین برقرار گردد ؛ از این رو لازم است قند خونتان را مرتب بررسی کنید . با کنترل قند خون و مراقبتهای درست پزشکی ، احتمال یک حاملگی بدون مشکل و تولد نوزاد سالم همانند یک مادر غیردیابتی خواهد بود .

علی رغم پیشرفتهای اخیر ، در نوزادان متولد شده از مادران دیابتی به ویژه آنهایی که کنترل مطلوب قند خون نداشته اند ، هنوز هم خطر پیدایش نقایص مادرزادی بیشتر است . قند خون و کتون ها که در خون مادر با غلظت بیش از حد طبیعی وجود دارند ، از جفت می گذرند و وارد بدن جنین می شوند و احتمال تولد نوزاد با نقایص مادرزادی را افزایش می دهند . بنابراین کنترل درست قند خون پیش از دوران بارداری بسیار مهم است . در طول ۶ هفته اول حاملگی ، ارگانهای جنین شکل می گیرند .

قند خون در طول این هفته ها بر رشد اندام های جنین اثر می گذارد و می تواند سبب ایجاد نقایص مادرزادی شود . به دلیل افزایش میزان قند خون جنینی ، لوزالمعده جنین انسولین بیشتری می سازد و لی بعد از تولد برای نوزاد توقف ترشح انسولین مشکل است . بنابراین ممکن است سطح قند خون پایین افتد .

● مراقبتهای قبل از بارداری

زمانی که دیابت و مسائل پیرامون آن را به خوبی شناختید ، می توانید برای باردار شدن برنامه ریزی کنید . شما می توانید با اندازه گیری مرتب قند خون و ارتباط دائم با پزشک معالج و پزشک متخصص زنان ، قند خون خود را تحت کنترل درآورید . برای انجام بهترین مراقبتهای قبل از بارداری ، گروههای زیر لازم است به شما کمک کنند .

پزشک معالج شما که برای کنترل دیابت به او مراجعه می کردید .

● متخصص زنان

متخصص تغذیه که برنامه غذایی صحیح را برای رسیدن به کنترل مطلوب قند خون طراحی می نماید .

متخصص آموزش دیابت که شما رابا مسائل مختلف دیابت و مراقبتهای صحیح آن آشنا می سازد .

به خاطر داشته باشید برای داشتن حاملگی سالم لازم است قند خون خود را قبل از بارداری، در طول بارداری و بالاخره پس از زایمان در محدوده طبیعی نگه دارید .

● مصرف قرص های خوراکی پایین آورنده قند خون یا انسولین در طول دوران بارداری

اگر به دیابت نوع ۱ ( دیابت وابسته به انسولین ) مبتلا هستید ، در دوران بارداری ، نیاز بدن شما به انسولین زیاد می شود . این افزایش نیاز به ویژه در ۳ ماه آخر بارداری دیده می شود که به علت وجود هورمون جفت است. هورمون جفت به رشد جنین کمک می کند اما در همان زمان جلوی فعالیت انسولین بدن مادر را می گیرد . در نتیجه نیاز به انسولین افزایش می یابد . اگر به دیابت نوع ۲ مبتلا هستید ، برنامه درمانی شما عوض می شود . اگر برای کنترل دیابت قرص های خوراکی پایین آورنده قند خون مصرف می کنید ، این قرصها را به علت احتمال مطرح شده برای ایجاد نقایص جنینی نباید در دوران بارداری استفاده نمایید . پزشک شما قبل از باردار شدن ممکن است درمان با انسولین را برای کنترل قند خون شروع کند .

● مصرف غذا در دوران بارداری

اصولاً افراد مبتلا به دیابت برنامه غذایی مرتبی دارند . در طول حاملگی برای پیشگیری از افزایش یا کاهش زیاد غلظت قند خون ، لازم است با متخصص تغذیه و پزشک معالج خود مشورت کنید . با این کار به کنترل قند خون خود کمک می نمایید .

اگر در شروع حاملگی وزن شما بیش از حد معمول بود ، نباید سعی کنید وزن خود را کم نمایید . پزشک و متخصص تغذیه در مورد نحوه افزایش وزن در طول دوران بارداری شما را راهنمایی خواهند کرد . اگر در شروع حاملگی وزن مطلوب داشته باشید انتظار می رود تا پایان بارداری ۱۱ ۷ کیلوگرم اضافه وزن پیدا کنید . خانم های لاغر لازم است افزایش وزن بیشتری در طول بارداری داشته باشند .

● انجام ورزش در دوران بارداری

ورزش به ویژه در دیابتی های نوع ۲ یکی از اصول اساسی درمان است . همان طور که می دانید ورزش همراه با برنامه غذایی صحیح ، در کنترل قند خون نقش اساسی دارد . در مورد ورزش کردن در دوران بارداری حتماً سئوالاتی برایتان مطرح می شود که در این مورد باید با متخصص آموزش دیابت مشورت نمایید . ورزش در دوران بارداری به وضعیت سلامت شما کمک خواهد کرد . اما اگر مبتلا به :

۱) فشارخون بالا

۲) مشکلات چشمی ، کلیوی یا قلبی

۳) آسیب های عروقی دیگر

۴) آسیب اعصاب

هستید ، لازم است در مورد خطرهای ورزش در دوران بارداری ، با پزشک خود مشورت کنید . به طور کلی در دوران بارداری نباید ورزشهای کششی اندام یا به اصطلاح ورزشهای کششی سنگین انجام دهید . بهترین ورزش برای دوران بارداری ، پیاده روی و شنا است .

● زایمان فرد مبتلا به دیابت

نزدیک زمان زایمان ، پزشک جنین را از نظر میزان رشد و وضعیت سلامت بررسی می کند و سپس درباره نحوه زایمان تصمیم می گیرد . ممکن است به طور طبیعی زایمان کنید یا بنا به نظر پزشک زایمان سزارین داشته باشید . نحوه زایمان اثری بر نوزاد ندارد . پزشک تلاش می کند که در طول زایمان و تولد نوزاد ، قند خون شما را کنترل نماید . در شروع زایمان نیاز به انسولین کم می شود به گونه ای که گاهی اوقات در طول زایمان یا حتی ۷۲ ۲۴ ساعت بعد از تولد نوزاد نیز ، به تزریق انسولین احتیاج نیست .

● بعد از تولد نوزاد

بعد از تولد نوزاد بدن شما به علت فعالیت زیاد در دوران بارداری ، به استراحت نیاز دارد . برخی مادران در طول چند هفته اول پس از تولد میزان قند خونشان بهتر می شود و برعکس بعضی دیگر قند خونشان به سرعت بالا می رود ، بنابراین وضعیت کنترل قند خون دراین مدت قابل پیش بینی نیست .

تغذیه نوزاد با شیر مادر برای مادران دیابتی بسیار خوب است اما ممکن است غلظت قند خون قابل پیش بینی نباشد . همچنین ممکن است تغییر در الگوی خواب و غذا سبب افت قند خون شما شود . از این رو همانند دوران قبل از بارداری ، در کنترل قند خون خود کوشا باشید .

● تغذیه نوزاد با شیر مادر

برای پیشگیری از افت قند خون در طول دوران شیردهی لازم است :

▪ قبل یا در طی شیردهی ، یک میان وعده حاوی پروتئین و کربوهیدرات ( ساندویچ ، نان و گوشت و ... ) مصرف کنید .

▪ به مقدار کافی مایعات بنوشید . طوری برنامه ریزی کنید که در حین شیردهی آب یا چای بدون شیرینی مصرف نمایید .

▪ اگر در زمان شیردهی دچار کاهش قند خون شدید ، شیردهی را متوقف سازید و برای برطرف کردن حالت افت قند خون ، یک ماده غذایی مصرف کنید .

▪ اگر به فرزند خود شیر می دهید به انرژی بیشتری نیاز دارید و دراین مورد باید با متخصص تغذیه و پزشک خود مشورت نمایید .