نامهای تجاری : Augmentin , Amiclav , Clavamox , Co- Amoxi
کو اموکسی کلاو داروئی است که از دو ماده موثره داروئی ساخته شده است،یعنی از آموکسی سیلین و اسید کلاونیک.
علت افزوده شدن اسید کلاونیک افزایش دادن طیف ضد باکتریایی داروی ساخته شده می باشد.
گروهی از باکتریها هستند که با تولید یک نوع آنزیم خاص بنام بتا لاکتامازپنی سیلینهای دارای هسته بتا لاکتام را از ناحیه همان هسته شکسته و آنها را غیر فعال میکنند در نتیجه عفونتهای ایجاد شده با آن گونه باکتریها به درمان آنتی بیوتیکی با آن نوع پنی سیلینها جواب نمیدهد.
پس چاره کار در این هست که آن نوع باکتریها را با افزودن داروئی دیگر به یک داروی خاص و در حالت کلی تولید انتی بیوتیکهای مقاوم به بتالاکتاماز( پنی سیلیناز) از بین ببریم و عفونت ایجاد شده را درمان کنیم.
در کو آموکسی کلاو داروی اسید کلاونیک آنزیم بتالاکتاماز باکتریها را غیر فعال میکند و درنتیجه آن باکتری در مقابل آموکسی سیلین بی سلاح می شود و آموکسی سیلین با قدرت ضد باکتریایی زیادی که دارد و طیف وسیعی از باکتریها را پوشش میدهد (باکتریهای گرم + و گرم-)
عامل ایجاد کننده عفونت را از بین می برد و بیماری بهبود می یابد.
خود اسید کلاونیک به تنهایی طیف ضد باکتریایی ضعیفی دارد وبه تنهایی اثر چندانی ندارد در صورتی که خود اموکسی سیلین به تنهایی طیف وسیعی از باکتریها را نابود میکند و بر روی باکتریها اثر باکتریسیدی دارد یعنی باکتر یها را می کشد.
کوآموکسی/کلاوولانات یا کوآموکسی کلاو یک آنتی بیوتیک رایج است که از آن برای درمان عفونت های باکتریایی گوناگون مثل عفونت گوش میانی، سینوزیت و عفونت های پوست، دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری استفاده می شود.
آموکسی سیلین/کلاوولانات را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد. خوردن آن با غذا می تواند از دل به هم خوردگی ناشی از آن جلوگیری کند.
بهتر است این دارو در فواصل زمانی برابر در طول شبانه روز مصرف شود تا مقادیر ثابتی از آن در خون و ادرار وجود داشته باشد.
مصرف در حاملگی : B
گروه دارویی – درمانی : آنتی بیوتیک نیمه صناعی وسیع الطیف بنالاکتام
اشکال دارویی :
Co-Amoxiclav 156 for susp:
[Amoxicillin (trihydrate) 125 mg + Clavulanic acid ( potassium) 31.25 mg] /5 ml
Co-Amoxiclar 156 for susp:
[Amoxicillin ( as trihydrate) 125 mg + Clavulanic acid ( as potassium) 31.25 mg] /sachet
Co-Amoxiclav 312 for susp:
[Amoxicillin (trihydrate) 250 mg + Clavulanic acid ( potassium) 62.5mg] /5 ml
Co-Amoxiclav 312 for susp:
[Amoxicillin ( as trihydrate) 250 mg + Clavulanic acid ( as potassium) 62.5 mg] /sachet
Co-Amoxiclav 375 F.C.tab:
Amoxicillin (trihydrate) 250 mg + Clavulanic acid ( potassium) 125mg
Co-Amoxiclav 625 F.C tab:
Amoxicillin (trihydrate) 500 mg + Clavulanic acid ( potassium) 125mg
Co-Amoxiclav 400/57 mg / 5ml power for susp:
Amoxicillin (trihydrate) 400 mg + Clavulanic acid ( as potassium) 57mg/5ml
Co-Amoxiclav 200/28.5 mg / 5ml power for susp:
Amoxicillin (trihydrate) 200 mg + Clavulanic acid ( as potassium) 285mg/5ml
فارماکوکینتیک – دینامیک ، مکانیسم اثر :
در مورد آموکسی سیلین به مطلب Amoxycillin مراجعه شود . کلاوولانیک اسید مهار کننده قوی بتالاکتامازهایی است که به واسطه پلاسمید و گاهی کروموزوم ، به وسیله باکتری های گرم منفی شامل هموفیلوس دو کره ای ، هموفلیوس انفلوانزا ، نایسر یا گونوره ، موراکسلا کاتارالیس ، باکتروئید فراژیلیس و برخی انتروباکتریاسه ها تولید می شوند . این ماده همچنین بتالاکتامازهای تولید شده به وسیله استافیلوکوک اورئوس را نیز مهار می کند . کلاوولانیک اسید می تواند به دیواره سلولی باکتی هم نفوذ کرده و موجب غیر فعال سازی آنزیم های متصل به سلول و آنزیم های خارج سلولی شود .
خصوصیات فارماکوکینتیکی کلاوولانیک اسید مانند آموکسی سیلین و تیکارسیلین است . اوج غلظت پلاسمایی حاصل از تجویز ۱۲۵ میلی گرم کلاوولانیک اسید یک تا دو ساعت پس از مصرف آن از راه خوراکی در حدود ۲ تا ۴ میکرو گرم در میلی لیتر است . میزان اتصال آن به پروتئین های پلاسما تا ۳۰ درصد و نیمه ی عمر آن تقریبا یک ساعت است . دفع آن از راه ادرار متغیر بوده و تا ۶۰ درصد یک دوز خوراکی آن ظرف مدت ۶ ساعت به صورت دست نخورده از راه ادرار دفع می شود . پروبنسید تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی دفع کلاوولانیک اسید ندارد . کلاوولانیک اسید ممکن است متابولیسم گسترده تری نسبت به آموکسی سیلین داشته باشد . کلاوولانیک اسید به وسیله ی همودیالیز قابل Ao A
مصرف بر حسب اندیکاسیون :
پنومونی ، اوتیت مدیا و سینوزیت ، عفونت های پوستی و عفونت اداری
توجه : چون میزان کلاوولانیک اسید در هر دو قرص ( mg mg eo اموکسی سیلین ) یکسان است و ( mg 125 ) ، از این رو قرص mg mg oA 250 محسوب نمی شود .
• بزرگسالان : یک قرص mg 625 هر ۱۲ ساعت یا یک قرص mg375 هر هشت ساعت ( بزرگسالانی که قادر به خوردن قرص نیستند می توانند از معادل دوز آن در شربت کوآموکسی کلاو، mg آموکسی سیلین همراه با mg 25/31 کلاوولانیک اسید در cc 5 ، استفاده کنند ) . اگرعفونت شدید باشد می توان از قرص های ۶۲۵ به فاصله ی هر ۸ ساعت استفاده کرد .
• کودکان : بزرگتر از سه ماه : در اوتیت مدیا ، پنومونی ، سینوزیت و عفونت های شدید شربت به A mg/kg/day40 در سه دوز جداگانه ( بر اساس دوز آموکسی سیلین ) توصیه شده است .در کودکان کوچکتر از سه ماه : mg/kg/day30 در سه دوز جداگانه ( بر اساس دوز آموکسی سیلین )
توجه : افراد با وزن بیش از kg 40 ، معادل بزرگسالان محسوب می شوند . ( facts 2006 )
موارد منع مصرف و احتیاط :
به مطلب Ampisillin مراجعه گردد .
تداخلات مهم :
• دارویی : ۱) اگر چه مصرف پروبنیسید بی درنگ قبل یا هم زمان با کوآموکسی کلاو موجب می شود تا ترشح توبولی آموکسی سیلین از کلیه کاهش پیدا کند و سطح خونی آموکسی سیلین بالاتر و طولانی تر از حالت طبیعی شود ، اما این تداخل با اسید کلاوولانیک رخ نداده و سطح زیر منحنی غلظت سرمی به زمان ، نیمه ی عمر و حداکثر غلظت سرمی آن تفاوتی نخواهد کرد . ۲) هر چند اگر در بیماران مبتلا به هیپریوریسمی گذارش نشده است .
در ارتباط با سایر تداخلات دارویی به تک نگار Ampisillin.
• آزمایشگاهی : در مورد تداخلات آزمایشگاهی کوآموکسی کلاو به تک نگار Ampisillin رجوع شود .
عوارض جانبی :
عوارض جانبی کو آموکسی کلاو بیشتر وابسته به دوز بوده و مانند عوارض جانبی آموکسی سیلین تنها است . جز آنکه آثار جانبی گوارشی در کو آموکسی کلاو بیشتر از آموکسی سیلین تنها است ، هر چند شرکت های سازنده اظهار می دارند که بیشترعوارض جانبی کوآموکسی کلاو خفیف بوده و در کمتر از ۳% از مواقع نیاز به قطع مصرف آن دیده می شود . شایع ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف کو آموکسی کلاو آثار گوارشی آن است و ۹% از بیمارانی که از این دارو استفاده می کنند دچار اسهال می شوند و حالت تهوع و استفراغ نیز در ۵-۱% بیماران گزارش شده است . دل درد و بی اشتهایی و نفخ شکم نیز در عده ای از آنها گزارش شده حالت تهوع و استفراغ ناشی از این دارو بیشتر مربوط به مقدار اسید کلاوولانیک آن است ، چرا که هنگامی که دوز اسید کلاوولانیک را از ۱۲۵ میلی گرم به ۲۵۰ میلی گرم افزایش می دهیم احتمال بروز حالت تهوع و استفراغ از ۵-۱% به ۴۰% افزایش می یابد . البته دیده شده است مصرف کوآموکسی کلاو به همراه غذا موجب می شود تا احتمال و شدت بروز عوارض گوارشی کاهش یابد .
در رابطه شایع ترین و مهم ترین و سایر عوارض جانبی این دارو به مطلب Ampisillin مراجعه شود.
مصرف در بارداری و شیر دهی :
مصرف مطمئن و خالی از خطر کوآموکسی کلاو در دوران بارداری هنوز کاملاً به اثبات نرسیده است . و چون هنوز مطالعات کنترل شده و کافی در مورد مصرف کوآموکسی کلاو در خانم های بار دار وجود ندارد ، تنها باید زمانی از این دارو برای درمان عفونت های خانم باردار استفاده کرد که مصرف آن آشکارا مورد داشته باشد . مصرف کوآموکسی کلاو با گردش روده ای کبدی و نیز متابولیسم استروئید ها تداخل عمل دارد و این نیز از مواردی است که باید هنگام استفاده از این دارو در خانم های بار دار مد نظر باشد . از آنجا که مصرف کوآموکسی کلاو در خانم شیر ده موجب می شود تا این دارو در شیر وی حاضر شود بنا بر این مصرف آن در خانوم شیر ده باید با احتیاط همراه باشد .
مسمومیت و درمان :
به مطلب پنی سیلین مراجعه گردد.
توجهات پزشکی – پرستاری :
۱) پیش از شروع به درمان باید شرح حال بیمار از نظر حساسیت به پنی سیلین ها ،سفالوسپورین ها و سایر آلرژی ها بررسی شود .
۲) قبل از آغاز درمان باید کشت و آنتی بیوگرام تهیه کرد ولی می توان تا حاضر شدن نتایج آن دارو را شروع کرد.
۳) راش عمومی ، اریتما توز و ماکولوپاپولار ( راش آمپی سیلین ) به علت آلرژی نبوده و معمولاً خفیف است اما گاهی می تواند شدید باشد . به هر حال بروز هر گونه راش را باید به پزشک گذارش داد .
۴) راش کهیری که بعد از چند روز از شروع به درمان بروز می کند می تواند مطرح کننده ی آلرژی باشد و باید به دنبال سایر علایم حساسیت در بیمار بود .
۵) هم قرص هایی که حاوی ۵۰۰ میلی گرم آموکسی سیلین هستند و هم آنهایی که ۲۵۰ میلی گرم آموکسی سیلین دارند هر دو دارای یک میزان اسید کلاوولانیک ، یعنی ۱۲۵ میلی گرم هستند ، بنابراین نمی توان دو قرص ۲۵۰ میلی گرمی را معادل یک قرص ۵۰۰ میلی گرمی در نظر گرفت .
۶) این دارو را می توان بدون در نظر گرفتن وعده ی غذایی یعنی چه پیش از غذا یا چه بعد از آن مصرف کرد .
۷) مصرف پروبنیسید هم زمان یا قبل از شروع کوآموکسی کلاو موجب افزایش غلظت و طولانی تر شدن سطح سرمی آموکسی سیلین می شود که باید آن را مد نظر داشت .
۸) سوسپانسیون های خوراکی کوآموکسی کلاو با افزودن آب به آن تهیه می شود و پیش از اضافه کردن آب به آن ابتدا باید شیشه را خوب تکان داد تا پودر موجود در شیشه از هم جدا شده و راحت تر حل شود و اضافه کردن آب به آن باید طی دو مرحله صورت پذیرد وبعد از هر بار اضافه کردن آب باید شیشه خوب تکان داده شود. پس از ۱۰ روز که تهیه سوسپانسیون گذشت باید آن را دور ریخت .
۹) پیش از هر بار مصرف باید شیشه ی حاوی سوسپانسیون را خوب تکان داد .
آموزش بیمار – خانواده :
-۱) بیمار باید دارو را در وقت معین تعیین شده به وسیله ی پزشک مصرف کند و هیچ کدام از دوز های دارو را فراموش نکند .
۲) تمام دارویی که به وسیله ی پزشک تجویز شده است ، مصرف شود .
۳) در صورت بروز هر گونه راش یا حالت حساسیت و علایم گوارشی به ویژه اسهال به پزشک گزارش داده شود .
۴) به بیماران توصیه شود در صورت بروز علایم واژینیت قارچی پزشک را در جریان بگذارنند زیرا احتمال دارد مجبور به قطع دارو باشیم . علایم واژینیت قارچی شامل ترشح متوسط سفید رنگ پنیری شکل بدون بو است که همراه با خارش و تورم در ناحیه ی واژن و مهبل است .
نام تجارتی: Celebrex دسته دارویی: ضد التهاب میزان خطر مصرف بیش از دوز مجاز دارو: نسبتاً زیاد
میزان وابستگی و اعتیاد به دارو: کم احتیاج به نسخه پزشک: بلی قابل استفاده برای عموم: خیر
موارد استعمال دارو
سلکوکسیب برای درمان درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز یا ساییدگی مفصلی (استئوآرتریت)، روماتیسم مفصلی و اسپوندیلیت انکیلوزان بکار برده می‌شود. از سلکوکسیب می‌توان در دردهای ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات، رگ به رگ شدن و پیچیدن مفاصل، درد ناشی از التهاب و یا کشیدگی تاندون و لیگامان ها و درد و تورم بورسیت ها استفاده کرد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، سلکوکسیب درد و تورم ناشی از آرتریت یا التهاب مفصل به علل دیگر مانند نقرس را هم کاهش میدهد. از این دارو می‌توان برای کاهش دردهای استخوان و درد بعد از جراحی هم استفاده کرد. سلکوکسیب در درمان قاعدگی‌های دردناک و در درمان پولیپ های متعدد روده بزرگ و رکتوم هم بکار برده می‌شود.
این دارو موجب کاهش درد و التهاب و همچنین کاهش خشکی مفاصل می گردد. در درمان بیماری های استخوانی و درد مفاصل کاربرد دارد.
سلکوکسیب چگونه اثر میکند
سلکوکسیب نوعی آنزیم به نام سیکلواکسیژناز Cyclo-oxygenase را در بدن مهار میکند. آنزیم سیکلواکسیژناز مسئول تهیه ماده شیمیایی به نام پروستاگلاندین است که موجب بروز التهاب و درد در بدن می‌شود. پس سلکوکسیب با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز موجب می‌شود تا مقدار پروستاگلاندین بدن کم شده و درد و التهاب هم کاهش یابد. در بدن دو نوع سیکلواکسیژناز وجود دارد و سلکوکسیب فقط نوع دوم آنرا مهار میکند و بر روی تولید پروستاگلاندین هایی که موجب محافظت دیواره معده می‌شوند تأثیری ندارد. برای مطالعه بیشتر در مورد مکانیسم اثر سلکوکسیب به مقاله “داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی” مراجعه کنید.
اشکال دارو: کپسول
زمان مصرف دارو: ۱ تا ۲ بار در روز
اندازه دوز مجاز مصرفی دارو: ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در روز
چگونگی تأثیر دارو: اثرات این دارو ظرف ۱ ساعت پس از شروع درمان با دارو، ظاهر می گردند. ضمناً این اثرات مدت ۸ ساعت پس از قطع مصرف هر دوز دارو در بدن دوام دارند.
طریقه نگهداری دارو: این دارو باید در جای خشک و خنک دور از دسترس کودکان نگهداری شود.
چگونگی قطع مصرف دارو: اگر از این دارو برای درمان کوتاه مدت استفاده شود، می توان به محض رفع نیاز، مصرف آنرا قطع نمود. اما اگر استفاده طولانی مدت از آن می شود، نباید بدون مشورت با پزشک مصرف آنرا قطع کرد.
سلکوکسیب را چگونه مصرف کنیم
سلکوکسیب بصورت کپسول‌های ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرمی در دسترس است و مصرف آن بصورت روزی یک تا دو وعده و هر وعده ۲۰۰-۱۰۰ میلی گرم است.
سلکوکسیب را دقیقا همانطور که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. دارو را کمتر یا بیشتر از حد لازم یا به مدت طولانی‌تر مصرف نکنید.
سلکوکسیب را همراه با شیر یا بعد از غذا مصرف کنید تا احتمال عوارض گوارشی آن کم شود
سلکوکسیب را در محل خشک و خنک و دور از دسترس کودکان قرار دهید
اگر به مدت طولانی از سلکوکسیب استفاده می‌کنید باید هر چند وقت یکبار آزمایش خون بدهید. پس تحت نظر پزشک باشید
اگر ساعتی را که لازم است کپسول سلکوکسیب را مصرف کنید فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید ولی اگر زمان به یاد آوری موقع مصرف دوز بعدی دارو بود فقط یک کپسول مصرف کنید و دوز مصرفی را دو برابر نکنید
همراه با سلکوکسیب الکل مصرف نکنید
همراه با سلکوکسیب دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را مصرف نکنید.
قبل از مصرف داروهای ضد درد، داروهای ضد آلرژی و داروهای ضد سرماخوردگی حتماً با داروساز مشورت کنید. بعضی از این داروها حاوی انواعی از ترکیبات ضد التهابی غیر استروئیدی هستند که مصرف همزمان آنها با سلکوکسیب می‌تواند خطرناک باشد
اگر سلکوکسیب مصرف می‌کنید از قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم آفتاب اجتناب کنید. سلکوکسیب پوست را به تابش نور آفتاب حساس میکند. پس از کلاه و لباس پوشیده و کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید
عوارض جانبی مصرف دارو:
عوارض گوارشی، عصبی و تنفسی از جمله عوارض معمول مصرف دارو می باشند. که از آن جمله می توان به ظاهر شدن جوش، تورم قوزک پا، سوء هاضمه، شکم درد، اسهال، نفخ شکم، بیخوابی و سرگیجه، اشاره نمود. در صورت شدت هر یک از این عوارض، باید با پزشک مشورت نمود. ضمناً اگر دچار ارتعاش بدن، مشکلات تنفسی، استفراغ خونی، مدفوع تیره و خونی، گشتید، مصرف دارو را قطع کرده و سریعاً تحت نظر پزشک قرار بگیرید.
نکات احتیاطی مهم در مصرف دارو: اگر به امراض و دردهای زیر مبتلا هستید حتماً قبل از مصرف این دارو پزشک معالج خود را در جریان بگذارید.
* اگر به بیماری آسم مبتلا می باشید.
* اگر دچار آنژین هستید و یا نارسایی های حاد قلبی دارید.
* اگر به این دارو یا آسپرین حساسیت دارید.
* اگر دچار هرگونه زخم یا خونریزی گوارشی می باشید.
* اگر به سولفونامیدها، حساسیت دارید.
* اگر بیماری التهاب روده دارید.
* اگر بیماری قلبی مادرزادی دارید.
* اگر داروهای دیگری مصرف می کنید.
مصرف دارو برای زنان حامله: مجاز نمی باشد.
مصرف دارو برای زنان شیرده: مجاز نمی باشد.
مصرف دارو برای بچه ها و اطفال: مجاز نمی باشد.
مصرف دارو برای افراد بالای ۶۰ سال: بعلت احتمال وقوع عوارض ناشی از حساسیت به دارو، کاهش دوز مصرفی دارو، ضرورت دارد.
مصرف در افراد بالای ۶۰ سال: چون دارو ممکن است موجب سرگیجه، خواب آلودگی و دوران سر گردد، لذا کلیه رانندگان و افرادی که کارهای پرمخاطره دارند، باید هنگام مصرف این دارو، از فعالیت های مربوطه، دست بکشند.
نکته: در طی مدت درمان با دارو، برای آگاهی از کارکرد کلیه ها، باید آزمایشات منظم انجام بگیرد.
سیپروفلوکساسین (نام تجاری: Ciproxin)
گروه دارویی: فلوروکینولون گروه درمانی: آنتی بیوتیک شکل دارویی: قرص و تزریقی مصرف در دوران حاملگی: گروه C
سیپروفلوکساسین دردرمان عفونتهای ناشی از باکتریهای گرم‌منفی(شامل سالمونلا، شیگلا، کمپیلوباکتر،نیسریا و پسودوموناس) مصرف می‌شود.این دارو دارای اثرات متوسط بر علیه‌باکتریهای گرم مثبت (شامل‌استرپتوکوکوس پنومونی واسترپتوکوکوس فکالیس) می‌باشد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، کاربرداصلی دارو، در درمان عفونتهای تنفسی(به‌جز عفونت ناشی از استرپتوکوکوس‌پنومونیه)، عفونت مجاری ادراری،عفونتهای دستگاه گوارش (از جمله تب‌تیفوئید)، سوزاک و سپتی سمی ناشی ازمیکروارگانیسم‌های حساس می‌باشد.
موارد مصرف:
عفونت های ادراری , عفونت ریوی , پوستی والتهابی مجاری ادراری و استخوانی
مکانیسم اثر:
سیپروفلوکساسین ازمشتقات فلوروکینولون‌ها، یک ترکیب‌باکتریسید است که از طریق مهار آنزیمDNA ژیراز، دوباره‌سازی، ترجمه و ترمیمDNA باکتری را مهار میکند.
میزان مصرف:
مقدار مصرف:
خوراکی:
در بزرگسالان و کودکان با سن بیش از ۱۲ سال، در درمان عفونتهای مجاری‌تنفسی ۷۵۰ ـ ۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز، در درمان عفونتهای مجاری ادرار۵۰۰ ـ ۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز (۱۰۰ میلی گرم دوبار در روز به مدت ۳ روز در سیستیت حاد در زنان)، در درمان سوزاک ۲۵۰ میلی گرم به صورت‌مقدار واحد در صورت وجود عفونت‌مقاوم، ۵۰۰ میلی گرم) در درمان عفونت پسودومونایی مجاری تنفسی‌تحتانی در فیبروز سیستیک، ۷۵۰ میلی‌گرم دو بار در روز و در سایر عفونتها ۷۵۰ ـ ۵۰۰ میلی‌گرم دوبار در روز مصرف‌می‌شود.
تزریقی:
مقدار ۴۰۰ ـ ۲۰۰ میلی گرم دوبار، در طول۶۰ ـ ۳۰ دقیقه (در عفونت پسودومونایی‌مجاری تنفسی تحتانی ۴۰۰ میلی گرم دوبار در روز) انفوزیون وریدی می‌شود. این‌مقدار در درمان عفونتهای مجاری ادرار۱۰۰ میلی گرم دو بار در روز و در درمان‌سوزاک ۱۰۰ میلی گرم یکبار در روزمی‌باشد.
در زمان عفونت سطحی (خفیف تا متوسط ) ۵۰۰ میلی گرم روزانه در دو مرحله قسمت شده و در موارد شدید ۱۰۰۰ میلی گرم خوراکی در دو مرحله روزانه تقسیم شده طی ۷ تا ۱۴ روز , شکل تزریقی برای نوع خفیف ۴۰۰ میلی گرم برای نوع شدید ۸۰۰ میلی گرم وریدی
فارماکوکینتیکسیپروفلوکساسین :
این دارو از راه خوراکی‌بخوبی جذب می‌شود، اما جذب آن درحضور غذا به تاخیر می‌افتد. پس از جذب‌به‌طور گسترده در اغلب بافتها و مایعات‌بدن منتشر می‌شود. دفع این دارو عمدتاکلیوی است.
موارد مانع:
حساسیت به کینولونها و نالیدیکسیک اسید
عوارض جانبی:
عوارض گوارشی مثل سوء هاضمه , تهوع , تشنج , خواب آلودگی , ضایعات پوستی مثل راش , آسیب کلیوی , کندی بالا رفتن فشار خون , کم خونی
توجهات: در صورت بروز اسهال باید بیمار را از نظر آب و الکترولیت اداره کرد. مصرف مایعات کافی به همراه دارو توصیه می شود.در نارسایی کلیه میزان دارو باید کاهش یابد.
آموزش:
بین مصرف سیپرو و آنتی اسید باید ۴ ساعت فاصله باشد.افرادی که سابقه تشنج (صرع ) دارند قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت کنند.
شرایط نگهداری: در دمای ۱۵ تا ۳۰ درجه نگهداری شود.
هشدارها: ۱ ـ مصرف این دارو در مواردزیر باید با احتیاط فراوان صورت گیرد:
بیماران مبتلا به کمبود G6PD، صرع یادارای سابقه صرع، عیب کار کبد یا کلیه. ۲ ـ مشتقات کینولونها ممکن است موجب‌بروز تشنج در بیماران دارای سابقه تشنج‌یا سایر بیماران شوند.
عوارض جانبی سیپروفلوکساسین : عوارض جانبی شایع‌کینولون‌ها عبارتند از تهوع، استفراغ، دردشکم، اسهال، سردرد، سرگیجه، اختلال درخواب، بثورات جلدی، خارش، تب،آنافیلاکسی، حساسیت به نور، افزایش‌اوره و کرآتینین خون، اختلالات گذرا درآنزیم‌های کبد وبیلی‌روبین، درد عضلات ومفاصل، اختلالات خونی و تغییر درغلظت‌پروترومبین.
تداخل‌های دارویی سیپروفلوکساسین : در صورت مصرف‌همزمان کینولونها با داروهای ضد التهاب‌غیراستروئیدی خطر بروز تشنج ممکن‌است افزایش یابد. داروهای آنتی‌اسید ومواد جاذب، جذب این دارو را کاهش‌می‌دهند.
اثر وارفاین در صورت مصرف‌همزمان با سیپروفلوکساین افزایش‌می‌یابد. کینولونها اثر ضد دیابت داروهای‌سولفونیل اوره یا سمیت کلیوی‌سیکلوسپورین را افزایش می‌دهند.
جذب سیپروفلوکساسین در صورت مصرف همزمان با املاح آهن کاهش می‌یابد.سیپروفلوکساسین غلظت پلاسمایی‌تئوفیلین را افزایش میدهد.
نکات قابل توصیه:
۱ ـ این دارو باید با مقدارکافی آب مصرف شود و در طول درمان‌نیز بیمار باید به اندازه کافی مایعات‌بنوشد.
همچنین از قلیایی کردن بیش از حدادرار باید پرهیز کرد، چرا که خطر بروزپیدایش کریستال در ادرار با این دارووجود دارد.
۲ ـ در طول مدت مصرف این دارو در انجام‌کارهایی که به مهارت نیاز دارند (به‌ویژه‌رانندگی)، باید احتیاط کرد.
۳ ـ این دارو را باید با معده خالی مصرف‌کرد.
۴ ـ در صورت بروز هرگونه واکنش‌روانی، نورولوژیک یا حساسیت مفرط بامصرف اولین مقدار مصرف دارو، مصرف‌آن را باید قطع کرد.
اشکال‌دارویی:
For Injection (as Mesylate): 500mg
مواردمصرف:
دفروکسامین‌یک‌عامل‌شلاته‌کننده‌فعال‌است‌که‌به‌عنوان‌داروی‌کمکی‌دردرمان‌مسمومیت‌باآهن‌به‌کاربرده‌می‌شود.این‌داروهمچنین برای‌تسریع دفع‌آهن مصرف می‌شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی ،عضلانی ویاداخل صفاقی برای کنترل‌تجمع آلومینیوم‌دراستخوان ،درمبتلایان‌به‌نارسایی کلیه‌ودردرمان مسمومیت‌های عصبی و یا ناهنجاری‌های استخوانی دربیماران‌تحت‌دیالیزبه کاربرده می‌شود.
مکانیسم اثر:
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دفروکسامین با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن درواکنش‌های شیمیایی جلوگیری میکند. این دارومی‌تواندبا آهن‌آزاد سرم،آهن فریتین وهموسیدرین اتصال پیداکند ولی ازهموگلوبین ومیوگلوبین نمی‌تواندآهن برداشت کند. دفروکسامین همچنین می‌تواند ازبافت‌های مختلف‌آلومینیوم‌ر ابرداشت کرده و یک کمپلکس پایدارمحلول درآب ایجاد کند.
فارماکوکینتیک:
کمتراز ۱۵% داروازطریق دستگاه گوارش جذب‌می‌شود.دفروکسامین‌بوسیله‌آنزیم‌های‌پلاسمایی‌متابولیزه‌وازطریق‌ادراردفع‌می‌شود.
مقداری‌ازدارونیزازطریق‌صفراومدفوع‌دفع‌می‌گرددونیمه‌عمرآن ۶/۱ ساعت‌می‌باشد. آهن‌شلات‌شده‌که‌ازطریق‌کلیه‌هادفع‌می‌گردد،رنگ‌ادراررابه‌قرمزمتمایل‌می‌کند.
مواردمنع‌مصرف:
این دارودربیماری‌های شدید کلیوی یابی ادراری و درهموکروماتوز اولیه نباید مصرف شود.
هشدارها :
۱ ـ احتمال بروزآب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
۲ ـمصرف این دارو در کودکان زیر سه سال منوط به دفع ۱mg/dayآهن می‌باشد.
۳ ـ درافراد سالخورده همراه ویتامینC استفاده گردد.
۴ راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپس قلبی‌ـعروقی مورد استفاده قرارگیردودراولین فرصت تجویزدارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.
عوارض جانبی :
درمحل تزریق گاهی خارش ، دردوسفتی ایجاد می‌گردد.
دردرمان دراز مدت ممکن است واکنش‌های آلرژیک شامل تورم روی پوست، خارش عمومی بدن، بثورات جلدی و واکنش‌های آنافیلاکتیک رخ دهد.
تداخل‌های دارویی :
تجویزهمزمان با ویتامین C باعث افزایش توانایی این دارو در دفع بیشتر آهن می‌گردد اگرچه احتمال سمیت آهن نیز افزایش می‌یابد.
مقدارمصرف :
بزرگسالان :
درمسمومیت با آهن در ابتدا مقدار یک گرم و سپس هرچهار ساعت۵۰۰ میلی‌گرم (تادوبار) به صورت عضلانی تزریق می‌شود. در صورت لزوم تجویز دارو به میزان ۵۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ـ ۴ ساعت تا حداکثر ۶g/day قابل تکراراست.
مقداراولیه تجویز داخل وریدی دار و یک گرم است که با سرعت کمتر از ۱۵mg/kg/h انفوزیون می‌گردد و سپس مقدار ۵۰۰ میلی گرم هرچهارساعت (تادوبار) تا حداکثر ۶g/24h تجویزمی‌شود.
برای‌تجویززیرجلدی‌مقدار ۲gـ ۱ طی‌مدت ۲۴ ـ ۸ ساعت‌توسطیک‌پمپ‌سیارتزریق‌می‌گردد.
مقدار مصرف دار و از۲۰mg/kg شروع و به ۱۱۰mg/kg یا مقدار تام ۳ گرم در ۱۰ میلی‌لیترآب مقطر استریل افزایش می‌یابد که طی ۱۰ ساعت دربافت زیر جلدانفوزیون می‌شود.
درمسمومیت مزمن ۵۰mg/kg/dayـ ۲۰ ازدارو طی مدت ۸ ساعت به صورت زیرجلدی انفوزیون می‌گردد. معهذا،تزریق‌عضلانی‌راه‌تجویزترجیحی‌دارواست‌که‌بایددرتمام‌بیمارانی‌که‌درحالت‌شوک‌نمی‌باشند،مورداستفاده‌قرارگیرد. دوزمعمول‌داخل‌عضلانی‌بالغین‌واطفال
۱g/dayـ ۰/۵ می‌باشد. بعلاوه، در صورت انتقال خون به بیمار، لازم است یک دوز ۲ گرمی دارو همراه‌با هرواحد خون تزریقی به صورت انفوزیون آهسته داخل وریدی با حداکثرسرعت ۱۵mg/kg/h تجویزگردد.
کودکان :
دوز توصیه شده اطفال درمسمومیت حاد با آهن مقدار۵۰mg/kg/doseاست که هر ۶ ساعت و تازمانی که‌رنگ ادرارتغییر نیافته است به صورت داخل عضلانی تجویز می‌گردد . سلامت و کارآیی دار و در اطفال کوچکتراز۳ سال ثابت‌نشده است.