پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه UCL لندن می گویند نتایج بررسی ها نشان داده است که طلاق والدین یکی از مهمترین دلایل بروز بیماری های التهابی فرزندان است به شکلی که شاخص های التهابی خون در افرادی که در کودکی شاهد طلاق والدین خود بوده اند به مراتب بیشتر است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، میزان پروتئین C-reactive در کودکانی که قبل از ۱۶ سالگی شاهد جدایی والدین خود بوده اند، در سن ۴۵ سالگی، ۱۶ درصد بیشتر از سایر هم سن و سالان خود است.
پروتئین C-reactive شاخص التهاب در خون است.
میزان افزایش این پروتئین در دراز مدت، یکی از فاکتورهای بروز بیماری های عروق کرونر قلب و دیابت نوع ۲ است.
در این تحقیق، ۷۴۶۲ نوزادی که در سال ۱۹۵۸ متولد شدند توسط محققان سازمان توسعه ملی کودکان تا به امروز مورد بررسی دقیق قرار گرفتند.
آنچه درتمام این افراد به چشم می خورد، افزایش بیماری های التهابی بود. در این تحقیقات دیده شد که میزان تحصیلات و موفقیت های افرادی که قبل از ۱۶ سالگی شاهد جدایی والدین خود بودند کمتر از هم سن و سالانشان است.
مدیر این پروزه تحقیقاتی گفت که آگاهی والدین از اثرات مخرب طلاق بر روی فرزندان بسیار مهم است و درصورت بروز این مشکل، باید اولیای مدرسه به دانش آموزان بیشتر توجه کنند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Psychoneuroendocrinology به چاپ رسیده است
پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه وندربیلت تنسی کشور آمریکا می گویند بررسی های صورت گرفته نشان داده است که شکم دردهای مداوم در کودکی، مهمترین عامل بروز اضطراب در بزرگسالی است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، آنان عنوان کردند که گرچه اضطراب در کودکانی که اغلب دچار دل درد هستند معمول است، اما ممکن است اضطراب این کودکان تا بزرگسالی بعد از بهبود دل درد ادامه یابد.
پژوهشگران حدود ۳۳۰ کودک مبتلا به دل درد بدون دلیل خاص که سندرم درد کارکردی شکم FAPS نامیده می‌شود را با ۱۵۰ کودک بدون دل درد مقایسه کردند.
ارزیابی‌های روانشناسی در ۹ سال بعد به‌طور متوسط خطر اختلالات اضطراب را در افراد دچار دل درد دوران کودکی حدود چهار تا پنج برابر بیشتر نشان داد.
حدود ۵۰ درصد از افراد که دچار سندرم درد کارکردی شکم FAPS دوران کودکی بودند در مقایسه با ۲۰درصد از افرادی که چنین شرایطی نداشتند اضطراب اجتماعی، ترس و بقیه اختلالات اضطراب با رشد آنان افزایش یافته بود.
کودکانی که بدون دلیل از درد مدوام معده و شکم رنج می برند، ۴۱ درصد بیشتر در معرض اختلالات اضطرابی وجود دارند. این کودکان به محض رسیدن به سنین جوانی، با مشکلات اجتماعی متعددی مواجه می شوند.
نتایج نشان می‌دهد بررسی اضطراب زمان دل درد در کودکان مهم است. محقق این تحقیق لین واکر، استاد بخش اطفال دانشگاه واندربیلت در نشویل تنسی اظهار کرد: نه تنها به دلیل درد، کودکان مضطرب هستند بلکه بعد از نبود درد هنوز اضطراب قابل توجه بالینی وجود دارد. ما نیاز به شناسایی توام درد واضطراب داریم تا بتوانیم به کودکان برای غلبه بر درد کمک کنیم.
دل درد در کودکان معمول است و عموما با رشد کودکان از بین می‌رود، اما می‌تواند موجب اختلال در زندگی عادی شود وکودکان را از حضور در مدرسه و بازی با دیگر کودکان محروم کند و موجب استرس بسیاری در کودکان شود.
همچنین دل درد کودکان موجب استرس والدین می‌شود وآنان فرزندان را وادار به ادامه فعالیت بجای استراحت در منزل می‌کنند.
وی در ادامه افزود: این درد واقعی نیست اما ممکن است مغز نتواند به حساسیت روده واکنش درستی بدهد.
نتایج همچنین حاکی ازافزایش افسردگی دوران بزرگسالی به دلیل دل‌درد‌های دوران کودکی است. در این تحقیق ۴۰ درصد از بزرگسالان با دل‌درد دوران کودکی دچار افسردگی در طول زندگی بودند.
وی گفت: شما نباید به دل درد به عنوان بیماری نگاه کنید بلکه باید جنبه عاطفی و روانی آن را در نظر داشته باشید و روشی برای درمان هر دو مورد بیابید.
طبق آخرین آمارگیری آمریکا، اختلالات دستگاه گوارش یکی از مهمترین دلایل بروز افسردگی و اختلالات روانی در بزرگسالان است.
متخصصان به والدین توصیه می کنند که فرزندان خود را هر ۶ ماه یک بار تحت آزمایش های گوارشی قرار دهند و از عدم وجود انواع انگل و التهابات روده در فرزندان خود اطمینان حاصل کنند.
یکی از مهمترین های توصیه های پزشکی در این زمینه توجه به تغذیه و عادت های غذایی تمام افراد خانواده است.
غذاهای آماده، چرب و پرنمک یکی از مهمترین دلایل ضعیف شدن معده در دراز مدت هستند.
نتایج این تحقیق در نشریه اطفال ( Pediatrics ) به چاپ رسیده است.
پژوهشگران دانشگاه میشیگان می‌گویند تحقیقات آنها نشان می‌دهد صرف وقت در فیس‌بوک شادی و رضایت از زندگی را کم می‌کند و به اصطلاح ‘حال آدم بدتر می‌شود’.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی، پژوهشگران برای این تحقیق ۸۲ دانش آموز پیش‌دانشگاهی را مدت دو هفته زیر نظر گرفتند. محققان در این دو هفته روزی پنج بار به صورت آنلاین با این افراد تماس می‌گرفتند و از آنها سوالاتی می‌پرسیدند؛ از قبیل اینکه “در این لحظه حالتان چطور است یا چه احساسی دارید؟ یا از آخرین دفعه‌ای که ما با شما تماس گرفتیم چند بار به فیس‌بوک سرزده‌اید.”
در پایان دو هفته معلوم شد هر چه این افراد بیشتر در فیس‌بوک وقت گذرانده‌اند رضایتشان از زندگی کمتر شده است.
به نظر پژوهشگران فرقی نمی‌کند تعداد دوستانتان در فیس‌بوک چند نفر باشند یا چقدر دوستان خوبی باشند؛ حتی فرقی نمی‌کند به چه دلیلی به فیس‌بوک سر زده اید، نتیجه یکشان است، فیس‌بوک حالتان را بهتر نمی‌کند.
اِتِن کروس روانشناس اجتماعی که هدایت این تحقیق را بر عهده داشته می‌گوید : “ما توانستیم لحظه به لحظه در طول روز نشان دهیم، خلق افراد بر اساس وقتی که در فیس‌بوک می‌گذرانند، بالا و پایین می‌شود.”
“ما بسیاری از جوانب شخصیتی و رفتاری را در نظر گرفتیم مثل دفعات استفاده از فیس بوک.”
“اما هیچکدام از عواملی که بررسی کردیم تاثیری روی نتایج نداشتند. هر چه استفاده از فیس‌بوک بیشتر بود خلق افراد بدتر می‌شد.”
“در ظاهر فیس‌بوک منبع پرارزشی برای برآورده کردن نیاز اساسی بشر به ارتباطات اجتماعی است.”
“اما ما متوجه شدیم استفاده از فیس بوک بجای خوشی، ناخوشی می آورد.”
جان جونایدز یکی از پژوهشگران این تحقیق معتقد است نتایج آن اهمیت بسیاری دارد “چون به ریشه تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر زندگی افراد بر می‌گردد.”
پژوهشگران هنوز نمی‌دانند دلیل این موضوع چیست. اتن کروس می‌گوید: “چیزی که نمی‌دانیم این است که کدام جنبه فیس بوک به این نتایج مربوط هستند.”
با این حال نتایج تحقیقات در این مورد ضد و نقیض بوده است.
کاتالینا توما پژهشگر علوم ارتباطات دانشگاه ویسکانسین اخیرا در تحقیق خود به این نتیجه رسید که فیس‌بوک کمک می‌کند عزت نفس کاربران بیشتر شود.
خانم توما می گوید : “راستش فیس بوک چنان فضای عظیمی است و در آن فعالیتهای بسیار متنوعی انجام می‌شود که صحبت از استفاده از فیس‌بوک، بیش از حد ساده کردن مسئله است. فیس‌بوک یک چیز نیست بلکه چیزهای بسیار بسیار زیادی است.”
البته در تحقیقات دیگری هم که اخیرا انجام شده، به آثار منفی فیس‌بوک اشاره شده است. حدود چهار ماه پیش دانشمندان دانشگاه اکسفورد به این نتیجه رسیدند که زوجهایی که از فیس‌بوک برای ارتباط استفاده می‌کنند رابطه شان آسیب می‌بیند.
اخیرا نیز تحقیقی دیگر منتشر شد که نشان می‌داد نگاه کردن به پروفایل خود در فیس‌بوک احساس بهتری نسبت به خود ایجاد می‌کند، هرچند تحقیقات دیگر به این نتیجه رسیدند که دیدن پروفایل و فعالیتهای دیگران حسادت برانگیز است و حال آدم را خوش نمی‌کند.
اما به هر حال آنچه روشن است این است که ارتباط فیس‌بوکی با ارتباط رو در رو تفاوت دارد. تصاویر و استیتوس ها و… همه ممکن است ویرایش و پیرایش و رتوش شده باشند.
برخلاف رابطه رو در رو، برای یک جواب هوشمندانه در فیس‌بوک می توان وقت گذاشت و همانطور که تحقیقات دیگر نشان داده‌اند بهترین وجوه خود را عرضه کرد.
با این حال برخی پژوهشها هم می‌گویند از فعالیت فیس‌بوکی افراد می توان به شخصیت، خلق و خو ، جنسیت و علایق آنها پی برد: “شما همانی هستید که لایک می کنید.”
پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه ویرجینیا کشور آمریکا می گویند نتایج مطالعات اخیر آنان نشان می دهد که مغز انسان توانایی های بارزی برای همدردی با دیگر افراد دارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، این محققان اعلام کردند مغز انسان توانایی بسیاری برای همدردی با افراد دیگر دارد به ویژه اگر این افراد در نزدیکی فرد زندگی کنند.
دکتر جیمز کوآن استاد روانشناسی کالج هنر و علوم دانشگاه ویرجینیا و سرپرست گروه محققان با استفاده از اسکن مغزی نشان داد، انسان با کسانی که می شناسد و آن ها را دوست دارد ، بیشتر احساس همدردی می کند.
محققان در این مطالعه، مغز ۲۲ جوان بالغ را مورد اسکن (FMRI) مغزی قرار دادند. سپس شوک خفیف الکتریکی به بدن آن ها یا به یکی از دوستان و یا غریبه ها ارسال کردند و بعد فعالیت مغزی آن ها را هنگام دریافت شوک مورد بررسی قرار دادند.
محققان دریافتند مناطقی از مغز که مسئول پاسخ به خطرات است هنگام ارسال شوک الکتریکی به بدن خود فرد فعال می شود. هنگامی که شوک الکتریکی به یک غریبه وارد شود، این مناطق در مغز فعالیت کمی از خود نشان می دهد. این در حالی است که هنگامی که به یک دوست شوک الکتریکی وارد شود، مغز شرکت کنندگان فعالیتی برابر با ارسال شوک الکتریکی به بدن خود را نشان می دهد.
این یافته جدید نشان می دهد که افراد نزدیک به ما مثل خانواده و دوستان کم کم به بخشی از خود ما تبدیل می شوند. انسان برای بقا نیاز به دوست، همراه و کسانی دارد که بتواند آن ها را در کنار خود ببیند. هرچه انسان ها زمان بیشتری را با هم صرف کنند، بیشتر به هم شبیه می شوند.
نتایج این مطالعه در شماره اخیرنشریه Social Cognitive and Affective Neuroscience منتشر شده است.