یک سوم موارد سرطان گلو ناشی از رابطه جنسی دهانی است

پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه آکسفورد می گویند نتایج بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که بیش از یک سوم موارد سرطان گلو ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است که از راه تماس جنسی دهانی منتقل می‌شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، یک سوم بیماران مبتلا به سرطان گلو به دلیل آلوده شدن به نوعی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) به این سرطان مبتلا شده‌اند.

ویروس پاپیلومای انسانی عامل اصلی سرطان دهانه رحم است که از طریق دهان یا اندام تولیدمثلی منتقل می‌شود.

در حال حاضر بیش از ۱۰۰ نوع ویرو‌س پاپیلومای انسانی وجود دارد. بیشتر افراد در طول عمر خود ممکن است به این ویروس مبتلا شوند اما در اکثر موارد سیستم ایمنی بدن از فعالیت و پیشرفت آن جلوگیری می‌کند.

دو نسخه از ویروس پاپیلومای انسانی یعنی HPV-16 و HPV-18‌ سرطان‌زا هستند. ویروس نوع HPV-16‌ در واقع عامل ۶۰ درصد سرطان‌های دهانه رحم، ۸۰ درصد سرطان‌های مقعد و ۶۰ درصد سرطان‌های دهان است.

آمار نشان می‌دهد که سالانه ۱۵۰۰ نفر در انگلیس به سرطان گلو مبتلا می‌شوند و ۴۷۰ نفر از آنان بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

در مطالعه‌ای که روی ارتباط بین HPV‌ با سرطان گلو صورت گرفت، نمونه خون افراد شرکت‌کننده گرفته شد و میزان آنتی‌بادی‌های یکی از پروتئین‌های کلیدی HPV موسوم به E6 در خون شرکت‌کنندگان بررسی شد.

وجود این آنتی‌بادی‌ها به این معنی است که ویروس پاپیلومای انسانی توانسته به بدن غلبه کند و در نتیجه تغییرات سرطانی را در سلول‌ها ایجاد کرده است.

گروه پزشکی دانشگاه آکسفورد در مشاهدات خود دریافتند که در بدن ۳۵ درصد مبتلایان به سرطان گلو این آنتی‌بادی‌ها وجود داشته‌ هر چند شانس زنده ماندن این افراد در مقایسه با دیگر مبتلایان به سرطان گلو که به دلایلی غیر از ویروس پاپیلوما به این سرطان مبتلا شده‌اند، بیشتر است.

دکتر روث تراویس، یکی از پژوهشگران این تحقیق گفت “این نتایج چشمگیر نشان می دهد که HPV-۱۶ یکی از دلایل اصلی سرطان بخش دهانی حلق است.”

این تحقیق یک ماه بعد از آن منتشر می‌شود که مایکل داگلاس، هنرپیشه هالیوود که به سرطان گلو مبتلاست درباره رابطه ویروس پاپیلومای انسانی با این سرطان صحبت کرد: “بدون آنکه وارد جزئیات بشوم، ویروس پاپیلوما باعث این نوع خاص سرطان می شود و این ویروس از راه سکس دهانی منتقل می شود.”

البته بعدا سخنگوی مایکل داگلاس توضیح داد که اشاره او به عامل این سرطان بطور کلی بوده و الزاما به شخص خودش اشاره نداشته است.

این خبر در آمریکا باعث شگفتی شد چون عموم مردم این ویروس را به عنوان عامل اصلی سرطان دهانه رحم (دومین سرطان شایع زنان در دنیا) می شناختند.

با این حال در آمریکا ویروس پاپیلوما شایعترین عفونت منتقله از راه جنسی است.

اما این ویروس باعث سرطان‌های مقعد و دستگاه تناسلی مردان هم می شود.

پژوهشگران در جریان این تحقیق ۹۳۸ بیمار مبتلا به سرطان‌های سر و گردن، مری، یا بخش دهانی حلق (oropharynx) را با ۱۵۹۹ فرد سالم مقایسه کردند.

بخش دهانی حلق بطور ساده شامل پشت گلو، انتهای زبان و لوزه‌هاست.

این مقایسه نشان داد در خون ۳۵ درصد مبتلایان به سرطان گلو برعلیه پروتئینی به نام E۶، آنتی بادی وجود دارد در صورتیکه این آنتی بادی فقط در خون یک در صد افراد سالم پیدا شد.

پروتئین E۶ یکی از مهمترین پروتئین های ویروس پاپیلومای انسانی است که دفاع سلول انسان را در مقابل سرطان از کار می‌اندازد.

وجود آنتی بادی علیه E۶ نشان می دهد که ویروس بر سیستم دفاعی بدن غلبه کرده است.

بعلاوه این پژوهش نشان داد که در مبتلایان به سرطان گلو طول عمر کسانی که این آنتی بادی را در بدن دارند، بیشتر از آنهایی است که آنتی بادی ندارند یا به علت سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل به این سرطان مبتلا شده‌اند.

برای ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) واکسنی وجود دارد که بر علیه تمام انواع این ویروس ایمنی ایجاد نمی‌کند، اما نمونه‌های خطرناک ۱۶ و ۱۸ را پوشش می‌دهد.

در حال حاضر این واکسن بیشتر برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم استفاده می شود، اما استفاده از آن برای پیشگیری از سرطان گلو رو به افزایش است.

این ویروس در حال حاضر بیشتر عامل ایجاد سرطان دهانه رحم است، اما بر اساس پژوهش‌ها، در سال ۲۰۲۰ میزان سرطان حلق دهانی ناشی از این ویروس، از سرطان دهانه رحم پیشی خواهد گرفت.

سارا هیوم، مدیر اطلاع رسانی مرکز تحقیات سرطان بریتانیا می گوید که “ویروس پاپیلوما بسیار شایع است. پرهیز از رفتارهای پرمخاطره جنسی انتقال آن را کاهش می دهد هر چند کاندوم کاملا از انتقال آن جلوگیری نمی کند.”

به گفته سارا هیوم ” اگر این واکسن از پاپیلومای دهان و سرطان جلوگیری کند موارد استفاده پیشگیرانه از آن وسیع‌تر خواهد شد، اما در این زمینه تحقیقات کافی انجام نشده است.”

در مورد شیوع این ویروس در ایران آمار دقیقی وجود ندارد، اما بعضی بررسی ها نشان می‌دهند که شیوع و ابتلا به این ویروس در ایران نسبت به کشورهای غربی و آفریقایی کمتر است.

نتایج این تحقیق در نشریه سرطان‌شناسی بالینی منتشر شده است .