سرطان پرستات - بیشترین سرطان معمول در مردان

Famous men who've battled prostate cancer include: Lord Andrew Lloyd Webber, the creator of musicals such as Evita and Phantom of the Opera.

But the disease, which affects the walnut-sized gland that produces seminal fluid, is still not discussed very much – even though it's the most  

  common cancer in men. 

There are 35,000 men diagnosed with this cancer each year.

 

There are 35,000 men diagnosed with prostate cancer each year in the UK.

Results of a recent survey carried out by theprostate cancer charity showed that many men are still taking an ostrich-like approach to their health – with 47 per cent of men aged between 50 and 70 still unaware of the PSA test, a simple blood test for prostate cancer.

We talk to the experts: Professor Roger Kirby, director of the Prostate Centre, and chairman of Prostate UK, John Neate, chief executive of the Prostate Cancer Charity and Dr Thomas Stuttaford, vice president of Prostate UK.

What is the PSA test?

This is a blood test to measure levels of prostate-specific antigen (PSA) in the blood.

PSA is a protein produced exclusively by the prostate gland, and all men have a small amount of PSA in their bloodstream. Although many men with raised amounts of PSA in their blood will not have prostate cancer, the higher their PSA level, the more likely it is that they have cancer.

Any man can request a PSA test from his doctor.

If a man has a close relative, such as a father or brother who has had prostate cancer, it's advisable to ask for a PSA test if he's aged over 45.

But the disease is also often diagnosed in men in their 40s – so the age when at risk men should begin testing is debatable.

Should there be a PSA screening programme?

John Neate, chief executive of the Prostate Cancer Charity says, 'We're not calling for a national screening yet because there are disadvantages, as well as advantages'. He's in favour of 'universally informed choice', ie men deciding for themselves.

The UK government has introduced a PSA Informed Choice programme and is keeping the situation under review.

To screen?

Professor Kirby says screening is a good idea: 'Early diagnosis offers hope of cure.'

'Treatments have changed, so the downsides of treatment have been minimalised,' he says.

Dr Thomas Stuttaford, who has been diagnosed with prostate cancer himself, says, 'Each year 35,000 men in the UK are diagnosed with prostate cancer, and more than 10,000 men die from the disease. Without screening and treatment I wouldn’t be alive today. For those who fear impotence, remember there's no sex in the graveyard.'

Or not to screen?

The UK National Screening Committee doesn't automatically recommend screening all men over 50 for prostate cancer yet.

This is because they say that screening may increase the number of false alarms.

Men will be anxious about their health unnecessarily, and they could be treated for early disease that would not otherwise have become a problem.

Current survival for men with prostate cancer after diagnosis

Around 98 per cent of men, who are diagnosed when the cancer hasn’t spread beyond the gland, will live for more than five years.

But this figure drops sharply to 30 per cent, when the cancer has broken out of the gland and migrated to other parts of the body.

Latest gold standard treatments for prostate cancer

Dr Thomas Stuttaford says: 'Radical prostatectomy or radical radiotherapy, including brachytherapy, are still the two gold standard treatments for those tumours that haven’t spread beyond the gland.

'An elderly frail patient, or someone with ill health which would make surgery undesirable, would be excluded. But they could have radiotherapy.

'If the cancer has spread: hormone treatment, usually followed by radiotherapy is recommended. As well as hormone therapy, chemotherapy may be used.'

One great advance has been the introduction of the robotic radical prostatectomy, which has improved in the last 15 years. But this isn't widely available yet.

Professor Kirby, who has carried out more than 650 robotic prostatectomies, explains that the new technique means, 'Bleeding is kept to a minimum. It has become standard treatment to perform a nerve sparing operation – a procedure that will enable many men under the age of 70 to retain their potency.'

Active surveillance is only an option for older men with less aggressive tumours, whose life expectancy is thought to be less than ten years.

Photodynamic therapy (PDT), which isn't widely available on the NHS, has not undergone large scale scientific trials. PDT uses laser, or other light sources, combined with a light-sensitive drug to destroy cancer cells.

Another relatively new, not widely available, treatment is a high intensity focused ultrasound that destroys cancer cells by heating them with ultrasound energy.

مروری بر حمله قلبی یا انفارکتوس عضله قلب ( میوکارد )

حمله قلبی (انفارکتوس عضله قلب ) 
 

حمله قلبی عبارت است از مرگ سلول های عضلانی قلب در اثر کاهش یا توقف جریان خون سرخرگ های قلب . غالباً در افراد بالای ۴۰ سال رخ می دهد. این بیماری در مردان شایع تر است ، اما میزان بروز آن در خانم ها نیز رو به افزایش گذاشته است .
* علایم شایع
درد قفسه سینه یا احساس «سنگینی ، فشردگی یا له شدگی » در قفسه سینه
دردی که از میان قفسه سینه به جناغ و گاهی به آرواره ، گردن ، بازوها، بین دو کتف یا بالای شکم نیز تیر می کشد.
احساس نزدیکی مرگ
تنگی نفس
تهوع و استفراغ
تعریق
منگی
ضعف
احساس خفگی

* علل
بسته شدن نسبی یا کامل سرخرگ های قلب توسط لخته خون ، گرفتگی یا انقباض عروقی ؛ یا اختلال شدید در ضرباهنگ قلب

* عوامل افزایش دهنده خطر
سیگار کشیدن
چاقی
استرس
بالا بودن سطح کلسترول بد خون ، یا پایین بودن سطح کلسترول خوب خون
بالا بودن فشارخون / دیابت
رژیم غذایی پر از چربی های اشباع شده
سابقه خانوادگی بیماری سرخرگ های قلب
اکثراً انجام کارهای نشستنی و نداشتن فعالیت بدنی کافی
ورزش در گرمای زیاد یا سرما و باد

* پیشگیری
حتی المقدور اجتناب از یا کنترل عوامل خطر

* عواقب مورد انتظار
با درمان اورژانس و بستری کردن بیمار در بخش مراقبت های ویژه قلبی (سی سی یو)، اکثر بیمارانی که دچار اولین حمله قلبی خود شده اند بهبود می یابند. تأخیر در درمان غالباً مرگبار خواهد بود. پس از رفع خطر باید ۸-۴ هفته فرصت داد تا بهبودی حاصل شود. تکرار حمله قلبی امری شایع است .

* عوارض احتمالی
نامنظم بودن ضرباهنگ قلب شوک ؛ التهاب پرده های دور قلب
نارسایی احتقانی قلب
جمع شدن مایع در فضای دور ریه ها
لخته شدن خون در سیاهرگ های عمقی
آمبولی ریوی
پاره شدن دیواره بین بطنی یا دیواره خارجی قلب
آنوریسم (بیرون زدگی ) دیواره بطن
خطر حمله قلبی در آینده

* درمان

اصول کلی
اگر هرگونه علامتی از حمله قلبی را دارید، فوراً کمک پزشکی بخواهید. توجه داشته باشید که داروهای حل کننده لخته تنها در ساعات اولیه حمله مؤثر خواهند بود.
اگر فردی که دچار حمله قلبی شده است بی هوش است و نفس نمی کشد: ـ با فریاد کمک بخواهید و وی را ترک نکنید. ـ از یک نفر بخواهید اورژانس را خبر کند. ـ فوراً تنفس دهان به دهان را شروع کنید. ـ اگر ضربان قلب وجود ندارد، ماساژ قلبی بدهید. ـ تا زمانی که کمک نرسیده باشد عملیات احیا را ادامه دهید. به هنگام بستری شدن در

* بیمارستان :
بررسی های تشخیصی ممکن است شامل نوار قلب ، اسکن رادیواکتیو با تکنسیم ۹۹، آنژیوگرافی (عکسبرداری از رگ ها با اشعه ایکس به کمک تزریق ماده حاجب درون آن ها)، و اندازه گیری آنزیم هایی که از عضله قلب آسیب دیده به درون خون آزاد می شود.
اکسیژن و داروهای مختلف
امکان دارد برای به کار انداختن قلب نیاز به تحریک الکتریکی وجود داشته باشد.
شاید جراحی (کار گذاشتن دستگاه ضربان ساز، آنژیوپلاستی با بادکنک کوچک ، یا جراحی بای پاس سرخرگ های قلب )

* داروها
داروهایی که به سرعت لخته های خون را حل می کنند (باید در عرض ۳-۱ ساعت از زمان بروز حمله داده شوند).
داروهای ضد درد
داروهای ضد بی نظمی قلب و داروهای ضد آنژین صدری ، مثل مسدودکننده های بتا آدرنرژیک یا مسدودکننده های کانال کلسیمی ، برای پایدار کردن نامنظمی ضربان قلب
داروهای ضد انعقاد برای جلوگیری از تشکیل لخته خون
نیتروگلیسیرین برای گشاد کردن سرخرگ ها و افزایش خونرسانی قلب
داروی دیژیتال برای تقویت انقباضات عضله قلب و پایدار کردن ضربان قلب

* فعالیت
به هنگام بهبودی ، کارهای روزمره خود را تدریجاً از سر گیرد. قبل از آغاز مجدد فعالیت جنسی یا رانندگی با پزشک خود مشورت نمایید.
در صورت در دسترس بودن ، در یک برنامه بازتوانی قلبی شرکت کنید.

* رژیم غذایی
رژیم غذایی کم چرب (چربی باید کمتر از ۲۰% کل کالری دریافتی را تأمین کند) و پر فیبر
وزن خود را در حد مطلوب نگاه دارید. اگر اضافه وزن دارید، یک رژیم لاغری مناسب و تأیید شده توسط پزشک بگیرید.

* در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم حمله قلبی را دارید. این یک مورد اورژانس و تهدیدکننده زندگی است !
اگر به هنگام بهبودی یکی از موارد زیر رخ دهد: ـ دردی که با داروهای تجویز شده خوب نشود. ـ تنگی نفس یا سرفه به هنگام استراحت ـ تهوع ، استفراغ ، اسهال ، تب ـ خونریزی از لثه ها یا سایر جاها ـ تپش قلب یا جا افتادن یک ضربان قلب

بیماری هوجکین چیست؟

هوجکین(Hodgkin) یک نوع خاص از لنفوم یا سرطان است که با رشد غیر طبیعی سلول ها در دستگاه لنفاوی همراه است. پیشرفت های جدید در زمینه تشخیص و درمان این بیماری باعث شده است که تعداد زیادی از بیماران بهبود یابند. در این بیماران با تشخیص زودرس  و درمان مناسب، میزان بهبود افزایش خواهد یافت. گر چه بیماری هوچکین ممکن است در تمامی سنین دیده شود، شایع ترین سن شیوع آن بین ۲۰ تا ۵۰ سالگی است.

بیماری هوچکین عبارت است از سرطانی شدن قسمت مرکزی گره های لنفاوی . این بیماری در واقع یک نوع لنفوم است . این بیماری ، لنفوسیت ها (نوعی گلبول سفید)، گره های لنفاوی (گره هایی که عفونت را کنترل و مواد ایمنی زا برای بدن درست می کنند) و طحال (در واقع یک گره لنفاوی بزرگ است ) را درگیر می سازد. بیماری هوجکین می تواند در هر سنی رخ دهد، اما در بزرگسالان جوان و نیز افراد مسن شایع تر است . این بیماری در کودکان زیر ۱۰ سال نادر است .
بیماری هوچکین دریک منطقه دستگاه لنفاوی و معمولاً در گره لنفی ایجاد می شود. اگر این بیماری به موقع کشف و درمان نشود، ممکن است در تمام دستگاه لنفاوی پخش گردد. هوچکین می تواند باعث درگیری ریه، اعضای داخل شکم و استخوان ها شود. با گسترش بیماری، گویچه های سفید طبیعی کاهش یافته، در مقابله با عفونت ها اختلال ایجاد می شود. بنابر این بیماران مبتلا به هوچکین ممکن است مستعد ابتلا به عفونت ها ی گوناگون گردند.

تحقیقات درباره بیماریهای سرطانی منجر به پیشرفت در مبارزه با بیماری هوچکین ، افزایش کیفیت زندگی مبتلایان و بهبود موفقیت درمان شده است . اکثریت بیماران مبتلا به هوچکین قابل درمان هستند و یا می توان گفت برای سالیان سال بیماری آنها قابل کنترل می باشد .  تحقیقات نشان دهنده این واقعیت است که در آینده احتمال موفقیت در درمان این بیماری باز هم افزایش خواهد یافت .
هوچکین در واقع نوعی از انواع  لنفوم است در واقع لنفوم واژه ایست مشترک که نشان دهنده بیماری در دستگاه لنفاوی بدن می باشد .
 
همانطور که می دانید دستگاه لنفاوی در واقع قسمتی از سیستم ایمنی فرد می باشد که شامل عروق و غدد لنفاوی است که درون آنها مایع لنف که مایعی شیری رنگ است جریان دارد . غدد لنفاوی بصورت توده هایی در نواحی کشاله ران ، زیر بغل ، شکم ، سینه و گردن دیده می شوند . البته طحال ، تیموس ،‌ لوزه ها و مغزاستخوان نیز از دیگر اجزای دستگاه لنفاوی هستند .
در مورد مکانیسم ایجاد یاخته های  سرطانی بصورت ساده می توان گفت : بدن از سلولهای متفاوتی تشکیل شده است . بطور طبیعی سلولهای بدن رشد می کنند و فقط زمانی که نیاز به سلولهای بیشتری وجود دارد . سلول جدید از تقسیم سلولهای قبلی ایجاد می شود . گاهی اوقات زمانیکه نیازی به سلول بیشتری وجود ندارد سلولها بدون مهار تقسیم می شوند و باعث ایجاد یک توده اضافی می گردند که می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند .
 
در بیماری هوچکین ، یاخته های لنفاتیک بسرعت تقسیم می شوند و بدون هیچ نظم یا مهاری رشد می کنند . چون بافت لنفاوی در تمامی قسمتهای بدن دیده می شود ، بیماری هوچکین نیز می تواند از هر قسمتی از بدن آغاز گردد . معمولاً در هوچکین بافت سرطانی به آرامی  از یک گروه غدد لنفاوی به گروه دیگر انتقال می یابد .
دستگاه لنفاوی در کجا یافت می شود؟
بیماری هوچکین در دستگاه لنفاوی ایجاد می شود. دستگاه لنفاوی از شبکه عروقی کوچکی که به آنها عروق لنفاتیک می گویند، به همراه بافت های لنفاوی که محل تجمع لنفوسیت ها بوده و شامل گره های لنفاوی و بافت های دیگر می باشند، تشکیل شده است. عروق لنفاتیک مسئول باز گرداندن مایعات میان بافتی به گردش خون سیستمیک هستند. بافت های لنفاوی در بیشتر بافت های بدن به ویژه طحال، کبد، مغزاستخوان و روده یافت می شوند.
در طی مسیر عروق لنفاوی، تجمع های دانه ای شکل کوچکی از لنفوسیت ها یافت می شود که به آنها غدد لنفاوی می گویند. عمل این غدد، حذف ناخالصی ها و باکتری های موجود در لنف است.
گره های  لنفاوی در همه نقاط بدن پراکنده اند. درگردن، زیر بغل و کشاله ران  به راحتی یافت و لمس می شوند. این غدد معمولاً از دانه تسبیح بزرگتر نیستند ولی در صورت ایجاد عفونت یا بیماری های دیگر بزرگ می شوند. یک گره لنفاوی بدون درد بزرگ شده، اگر بیشتر از یک ماه باقی بماند باید به پزشک مراجعه کرد.
علل بیماری هوچکین
برخی از محققان عقیده دارند که بیماری هوچکین دراثر مقابله دستگاه دفاعی بدن در برابر یک تحریک خارجی مثل یک ویروس ایجاد می شود. این بیماری در کشورهای درحال توسعه که در آنها افراد جامعه تا زمان بلوغ تماس فراوانی با عوامل عفونت زا داشته اند، کمتردیده می شود. این بیماری در کشورهای توسعه یافته صنعتی که در آنها کودکان تا سن ۱۰ سالگی با بیماری های شایع اطفال تماس نداشته اند، بیشتر دیده می شود. با این حال دانش ما راجع به علت بیماری هنوز ناکافی است.
 
* عوامل خطرساز :
علت یا علتهای بیماری هوچکین در حال حاضر کاملاً شناخته نشده اند . ولی بهرحال امروزه می دانیم که این بیماری مسری نیست و بدنبال جراحتها ایجاد نمی شود .
 مهمترین عوامل خطرساز عبارتند از :
• سن ( معمولاً در سنین ۱۵ تا ۳۴ و بعد از ۵۵ سال دیده می شود . )
• جنس : بیشتر در مردان دیده می شود .
• سابقه خانوادگی : برادران و خواهران فرد مبتلا به هوچکین در معرض خطر ابتلای بیشتری هستند .
• بیماریهای ویروسی : بعضی از بیماریهای ویروسی احتمال ابتلا به هوچکین را افزایش می دهند ؟
لازم به تذکر است که وجود عوامل خطر به معنی ابتلای قطعی  به بیماری نمی باشد بلکه احتمال آنرا می افزاید.
* علائم بیماری :
• بزرگی طولانی مدت غدد لنفاوی گردن ، زیربغل یا کشاله ران که معمولاً دردناک نیست .
• تبهای مکرر بدون علت مشخص
• تعریق شبانه
• کاهش وزن بیش از ۱۰ درصد بدون علت مشخص
بازقابل ذکر است وجود این علائم صددرصد به معنی ابتلا به هوچکین نیست و در اکثریت مواقع این علائم در بسیاری از بیماریهای ساده مانند آنفلوانزا نیز دیده می شود .

علایم شایع
خارش در تمام بدن
گره های لنفاوی متورم ، بدون درد به هنگام لمس ، با قوام لاستیکی و بدون چسبندگی به یکدیگر هستند. این گره های بزرگ شده در هر کجای بدن می توانند باشند اما در زیر بغل یا کشاله ران بیشتر دیده می شوند.
تب و عرق ریزش شبانه به طور متناوب
کاهش وزن
زردی چشم ها و پوست
احساس کسالت
کم خونی
خونریزی گوارشی

* تشخیص :
اگر پزشک به این بیماری مشکوک شود معاینه دقیقی از بیمار بعمل می آورد و بخصوص غدد لنفاوی ناحیه گردن ، زیر بغل ، کشاله ران را از نظر بزرگی و تعداد مورد بررسی قرار می دهد . پزشک ممکن است آزمایشات خون را نیز بعمل آورد ، همچنین تصویربرداری مختلفی نیز از قسمتهای مختلف بدن بعمل آورد .
در اکثریت موارد تشخیص دقیق منوط به تکه برداری غدد لنفاوی بزرگ شده ( بیوپسی ) می باشد که البته با صلاحدید پزشک معالج بعمل خواهد آمد .
اگر تشخیص هوچکین قطعی شود تعیین مرحله بیماری برای ازریابی دقیق روند پیشرفت آن اهمیت می یابد که پزشک بدین منظور اقدامات خاص تشخیصی را انجام خواهد داد .
* درمان :
تعیین مرحله بیماری نقش بسیار مهمی در روند درمان وی دارد . البته اندازه غدد لنفاوی درگیر ،‌ علائم بیماری ، سن و عوامل دیگری نیز در تعیین روند درمان مؤثر هستند .
بیماران مبتلا به هوچکین با صلاحدید پزشک معالج خود ممکن است علیه آنفلوانزا ،‌ ذات الریه  و مننژیت واکسینه شوند . برای درمان هوچکین ممکن است از روش های شیمی درمانی و رادیودرمانی استفاده شود .
باید توجه داشت درمان هوچکین با داروهایی انجام می شود که اغلب دارای عوارض جانبی هستند که البته گریزی از آنها نیست .
همانطور که اشاره شد نتیجه درمان یک بیمار هوچکین به عوامل مختلفی از قبیل مرحله بیماری ، پاسخ بیمار به درمان ، سن بیمار و سلامت عمومی وی دارد . در ضمن پاسخ به درمان نه تنها در مورد هوچکین بلکه در تمامی بیماریها از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است چون انسانها به دلایل ژنتیکی و محیطی با هم تفاوت دارند .
بعضی از عوارض جانبی درمان عبارتند از : تهوع و استفراغ و گلودرد ، مشکلات بلع غذا
بهرحال در طی درمان بهتر است در رژیم های غذایی به پروتئین و کالری کافی توجه نمود .
* پیگیریهای پس از درمان :
باید توجه داشت که بسیاری از بیماریها ممکن است پس از بهبود اولیه عود کنند و هوچکین نیز از این قاعده مستثنی نیست . لذا یک بیمار هوچکین پس از درمان باید بطور منظم تحت مراقبت و معاینات پزشکی قرار گیرد . که البته این پیگیریها از مهمترین قسمتهای درمان هستند و یک بیمار هوچکین باید کوچکترین تغییرات سلامت خود را به پزشک معالج خود اطلاع دهد . 
 
تشخیص بیماری
چون علت بیماری هوچکین نا معلوم است، در حال حاضر پیشگیری ازآن امکان پذیر نیست. ولی تشخیص زود هنگام و درمان مناسب نتایج خوبی به همراه دارد.
معمولاً اولین علامت، پیدا شدن یک غده لنفاوی بزرگ و بدون درد است ک معمولاً در گردن وگاه در زیر بغل یا کشاله ران دیده می شود. این غدد لنفاوی گاه در هنگام استحمام یا اصلاح کردن موهای بدن کشف می شوند. غدد لنفاوی ممکن است در اثر عفونت ها یا بیماری های دیگر غیر از بیماری هوچکین نیز بزرگ شوند ولی غده لنفاوی که بیش از یک ماه بزرگ بماند چه دردناک باشد چه نباشد باید توسط پزشک معاینه گردد. غده لنفاوی عفونی معمولاً دردناک است.
گاه علایم دیگری نیز دربیمار مبتلا به هوچکین دیده می شود که عبارتند از:
- تب طول کشیده ای که علت آن مشخص نیست.
- عرق شبانه توجیه ناپذیر. گاه این تعریق آن قدر زیاد است که بیمار مجبور به تعویض ملحفه می گردد.
- خارش بدن
- دردهای غیرطبیعی پشت یا شکم
- کاهش وزن غیر طبیعی
- تنگی نفس
بیشتر موارد هوچکین به ویژه اگر در مراحل اولیه شناسایی گردد، قابل درمان است. بنابر این برای کشف احتمالی غدد لنفاوی بزرگ شده، گردن، زیربغل و کشاله ران، خود را به طور منظم معاینه کنید.
این علائم در بیماری های دیگری غیراز هوچکین نیز شایع است ولی در صورت بروز این علائم برای از دست ندادن شانس تشخیص زود هنگام این بیماری، باید به پزشک مراجعه کرد.
پس از مراجعه به پزشک، وی تاریخچه کاملی از وضعیت پزشکی فرد تهیه می کند. آنگاه معاینه پزشکی به عمل خواهد آمد. اگر حالت غیرطبیعی درگره لنفاوی مشاهده نماید، آن گره لنفاوی برداشته می شود ودر زیر میکروسکوپ مطالعه می گردد. این آزمایش مشخص خواهد کرد که ضایعه خوش خیم یا بدخیم است.
اگر نتیجه نمونه برداری مشخص کند بیماری هوچکین است، آزمایش های تکمیلی زیرانجام می شود:
- پرتونگاری قفسه سینه
- آزمایش خون
- لنفانژیوگرافی : به معنی تزریق ماده حاجب به داخل سیستم لنفاوی و سپس تهیه رادیو گرافی ازآن که نشان دهند ه وضعیت سیستم لنفاوی و میزان گسترش بیماری درآن است.
- سی تی اسکن شکم
- آزمایش مغز استخوان
- نمونه برداری از اعضای داخل شکم برای نشان دادن گسترش بیماری به این اعضاء
ممکن است انجام تمام این بررسی ها دریک فرد لازم نباشد. تصمیم گیری در باره بررسی های لازم توسط پزشک معالج صورت خواهد پذیرفت.

عوارض احتمالی
گسترش سرطان به سایر نقاط بدن
ناباروری در مردان در اثر درمان
بیماری های قلب یا ریه ، کم خونی ، کم کاری تیرویید، و عفونت ها
درمان
اصول کلی

بیماری هوچکین به خوبی به درمان پاسخ می دهد. دربیشتر موارد بیماران به طور سرپایی درمان  می شوند. درمان بیمار می تواند با پرتو درمانی یا شیمی درمانی یا ترکیبی از هر دو صورت پذیرد.
در پرتو درمانی سعی می شود با استفاده از پرتوهای پر انرژی X یا اشعه های ناشی از کبالت در منطقه درگیر شده توسط بیماری، سلول های سرطانی با حفظ بافت های سالم از بین برده شوند. خوشبختانه درمراحل اولیه، آسیب بیماری به دستگاه لنفاوی محدود می باشد و از این رو درمان مناسب با پرتودهی به قسمتی یا تمام دستگاه لنفاوی باعث بهبود بیماران خواهد شد.
شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی درتمام بدن استفاده می شود. پزشکان مقادیری از داروهای شیمی درمانی را استفاده می کنند که با حداقل صدمه به بافت های سالم بدن بتوان سلول های سرطانی را از بین برد. داروهای شیمی درمانی در تقسیم و رشد سلول های سرطانی اثر گذاشته و باعث تأخیر رشد سلول ها می شود و بیماران ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت می کنند.
هر دو روش درمانی ذکر شده می تواند عوارض نامطلوبی را ایجاد نماید. پرتو درمانی ممکن است باعث واکنش پوستی، تهوع، استفراغ  و احساس خستگی شود. تمامی این عوارض را با استراحت مناسب و تغذیه خوب می توان تخفیف داد. بعد از قطع پرتو درمانی، این عوارض از بین خواهد رفت.
شیمی درمانی ممکن است باعث تهوع، استفراغ، اسهال، ریزش مو ، کم خونی ، خونریزی خود به خود، افزایش بروز عفونت وهمچنین زخم های دهانی شود. این عوارض درتمام بیماران دیده نمی شود، در تمام آنها نیز به یک شدت ظاهر نمی گردد و بعد از درمان از بین خواهد رفت.
بررسی های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون و مغز استخوان ، لنفانژیوگرام (روشی تشخیصی که با تزیق ماده حاجب به درون مجاری لنفاوی و عکس برداری با اشعه ایکس دستگاه لنفاوی بررسی می شود)، نمونه برداری از گره های لنفاوی ، سی تی اسکن قفسه سینه و شکم ، و عکس برداری از قفسه سینه
سعی کنید در مورد درمان بیماری و شانس معالجه خود مثبت بیاندیشید. داشتن دیدگاه ذهنی خوب و مثبت کمک بسیار مهمی در بهبود بیماری است .
درمان ممکن است به طریق زیر انجام گیرد: تنها اشعه درمانی (استفاده از امواج پرانرژی [ تولید شده توسط دستگاه های اشعه ایکس مخصوص ، دستگاه های کبالت و سایر دستگاه ها ] برای درمان بعضی از انواع سرطان )، شیمی درمانی (درمان سرطان با تزریق داروهایی که سلول های سرطانی را بدون آسیب رساندن به بافت سالم از بین می برند)، یا ترکیب این دو روش
بهداشت مناسب و دهان در جلوگیری از بروز زخم های دهانی به هنگام شیمی درمانی مؤثر است .
مردانی که تحت درمان قرار می گیرند ممکن است تمایل داشته باشند که اسپرم خود را ذخیره کنند تا اگر نابارور شوند بتوانند با روش های کمکی بچه دار شوند.
داروها
داروهای ضد سرطان . داروها ممکن است باعث اثرات جانبی یا واکنش های نامطلوب در بعضی از بیماران شوند. علایم جدید ممکن است به علت دارو، خود بیماری اصلی ، یا بروز یک بیماری جدید پدید آیند. اثرات جانبی ناشی از دارو معمولاً با سازگار شدن بدن با آن یا قطع دارو ناپدید می شوند.
فعالیت
تا حدی که قدرتتان اجازه می دهد فعال بمانید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم بیماری هوجکین را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ دهد: ـ تب ـ علایم عفونت (قرمزی ، تورم ، درد خود به خودی یا به هنگام لمس ) در هر کجای بدن ـ تورم پا و ساق پا ـ ناراحتی به هنگام ادرار کردن یا کاهش میزان ادرار در روز
اگر احساس می کنید که دارو باعث بروز علایمی شده است .

مروری بر بیماری تب‌ روماتیسمی‌

تب‌ روماتیسمی‌ یک‌ عارضه‌ التهابی‌ عفونت‌ با استرپتوکک‌ گروه‌ آ( نتیجه دیررس عفونت فارنژه با استرپتوکوکهای گروهA )که‌ بسیاری‌ از اعضای‌ بدن‌، به‌خصوص‌ مفاصل‌ و قلب‌ را درگیر می‌سازد. عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ مسری‌ است‌ ولی‌ تب‌ روماتیسمی‌ حالت‌ مسری‌ ندارد.  

این‌ بیماری‌ هم‌ کودکان‌ و هم‌ بزرگسالان‌ را می‌تواند مبتلا سازد. تب روماتیسمی از بیماریهای التهابی خطرناکی است که به دنبال گلو دردهای استرپتوکوکی درمان نداشته و یا به صورت ناقص درمان شده رخ می دهد. مهم ترین عضو دیگر در این بیماری دریچه های قلبی است که ممکن است متحمل ضایعات غیر قابل برگشت شوند. تب روماتیسمی حاد در کودکان رخ می دهد و اوج سنی وقوع آن بین سنین ۵ تا ۱۵ سالگی است. با وجود این ، در بزرگسالان نیز احتمال بروز آن منتفی نیست و اکثر حمله های آن در پایان دهه دوم و شروع دهه سوم عمر رخ می دهد . شرایط بد اجتماعی و اقتصادی ، تراکم جمعیت و استانداردهای پایین بهداشتی از عوامل مستعد کننده شیوع این بیماری هستند… 

  علایم‌ شایع‌ 

التهاب‌ مفصلی‌ با مشخصات‌ درد، قرمزی‌،تورم‌ و گرمی‌، که‌ می‌تواند از مفصلی‌ به‌ مفصل‌ دیگر نقل‌ مکان‌ کند. شایعترین‌ مفاصل‌ درگیر عبارتند از مچ‌ دست‌، آرنج‌، زانو و مچ‌ پا. التهاب‌ مفصلی‌ معمولاً در عرض‌ ۱۴-۱۰ روز فروکش‌ می‌کند ولی‌ بدون‌ درمان‌، سایر مفاصل‌ نیز ممکن‌ است‌ درگیر شوند.
- تب
- خستگی
- رنگ‌پریدگی‌
- -بی‌اشتهایی
- احساس‌ ناخوشی‌ عمومی‌
- درد شکم‌
- درد سینه‌
- بثورات‌ پوستی‌ اندک‌ بر روی‌ شکم‌، سینه‌ و پشت‌
- برآمدگی‌های‌ زیرپوستی‌ کوچک‌ بدون‌ درد در نواحی‌ استخوانی‌ نظیر آرنج‌ و زانو
- حرکات‌ غیرارادی‌ اندام‌های‌ تحتانی‌ و فوقانی‌ (کره‌)
در صورت‌ درگیری‌ قلب‌:
- کوتاهی‌ نفس‌
- احتباس‌ مایع‌ که‌ باعث‌ ورم‌ پا و پشت‌ می‌گردد.
- تندی‌ ضربان‌ قلب‌، به‌خصوص‌ هنگام‌ خوابیدن‌
   علل‌

تب‌ روماتیسمی‌ از یک‌ عفونت‌ استرپتوکوکی‌ قبلی‌ (معمولاً عفونت‌ گلو) که‌ ۶-۱ هفته‌ قبل‌ از بروز علایم‌ تب‌ روماتیسمی‌ رخ‌ می‌دهد ناشی‌ می‌گردد. این‌ اختلال‌، یک‌ اختلال‌ خودایمنی‌ است‌ که‌ در آن‌ پادتن‌های‌ تولیدشده‌ بر ضد باکتری‌ استرپتوکوک‌ بر ضد مفاصل‌ و قلب‌ نیز واکنش‌ نشان‌ می‌دهند.
  عوامل تشدید کننده بیماری

تغذیه‌ نامطلوب‌
سابقه‌ خانوادگی‌ تب‌ روماتیسمی‌
زندگی‌ در شرایط‌ پرجمعیت‌ یا غیربهداشتی‌
داشتن‌ استعداد ابتلای‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌ فوقانی‌
عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ درمان‌نشده‌ یا ناقص‌ درمان‌شده‌
    پیشگیری‌

در مورد هر نوع‌ عفونت‌ گلو به‌خصوص‌ در کودکان‌ کشت‌ گلو از نظر استرپتوکوک‌ باید انجام‌ شود.
درمان‌ آنتی‌بیوتیکی‌ فوری‌ هر عفونت‌ استرپتوکوکی‌، از جمله‌ عفونت‌های‌ پوستی‌. عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ باید با آنتی‌بیوتیک‌ (معمولاً پنی‌سیلین‌) خوراکی‌ به‌مدت‌ ده‌ روز یا تزریق‌ نوع‌ طولانی‌اثر آن‌ درمان‌ شوند.
   عواقب‌ موردانتظار

عفونت‌های‌ استرپتوکوک‌ معمولاً با درمان‌ قابل‌ علاج‌ هستند. تب‌ روماتیسمی‌ قابل‌ درمان‌ است‌ ولی‌ قابل‌ علاج‌ (درمان‌ قطعی‌) نیست‌. این‌ عارضه‌ در عرض‌ ۱۲-۲ هفته‌ فروکش‌ می‌نماید. در بعضی‌ موارد، تب‌ روماتیسمی‌ ممکن‌ است‌ به‌ دریچه‌های‌ قلبی‌ آسیب‌ بزند. دریچه‌ آسیب‌دیده‌ را می‌توان‌ با جراحی‌ تعویض‌ کرد. در موارد نادر تب‌ روماتیسمی‌ حتی‌ با درمان‌ می‌تواند کشنده‌ باشد.
  عوارض‌ احتمالی‌

آسیب‌ دایمی‌ دریچه‌های‌ قلب‌ که‌ منجر به‌ نارسایی‌ احتقانی‌ قلب‌ می‌گردد.
حملات‌ بعدی‌ تب‌ روماتیسمی‌ حاد در پی‌ عفونت‌ مجدد با استرپتوکوک‌
   درمان‌
   اصول‌ کلی‌

بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌های‌ خون‌، کشت‌ گلو و نوار قلب‌ و رادیوگرافی‌ قفسه‌ سینه‌ و قلب‌ باشد. هیچ‌ آزمون‌ اختصاصی‌ برای‌ تشخیص‌ تب‌ روماتیسمی‌ وجود ندارد.
در موارد خفیف‌، مراقبت‌ در منزل‌ کافی‌ است‌ ولی‌ در موارد شدید ممکن‌ است‌ بستری‌ در بیمارستان‌ لازم‌ باشد.
درجه‌ حرارت‌ بیمار و تعداد نبض‌ او را روزانه‌ اندازه‌گیری‌ کرده‌ و برای‌ ارایه‌ به‌ پزشک‌ ثبت‌ نمایید.
اگر بیمار گلودرد یا سرفه‌ دارد از یک‌ دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ با بخار سرد استفاده‌ کنید. دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ را هر روز تمیز کنید.
بهداشت‌ دهانی‌ مطلوب‌ مهم‌ است‌.
   داروها

استروییدها (داروهای‌ ضدالتهابی‌) یا آسپیرین‌ برای‌ کاهش‌ التهاب‌
داروهای‌ ادرارآور برای‌ کاهش‌ احتباس‌ مایعات‌
آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با باقیمانده‌ باکتری‌های‌ استرپتوکوکی‌. پس‌ از رسیدن‌ تب‌ روماتیسمی‌ به‌ مرحله‌ غیرفعال‌، مقدار اندک‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن‌ است‌ به‌مدت‌ نامحدود برای‌ جلوگیری‌ از عود بیماری‌ ادامه‌ یابد.
   فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

تا هنگامی‌ که‌ بررسی‌ها نشان‌ دهد بیماری‌ فروکش‌ کرده‌ است‌ بیمار باید در بستر استراحت‌ نماید. مدت‌ استراحت‌ لازم‌ به‌ این‌ منظور معمولاً ۵-۲ هفته‌ است‌ ولی‌ در برخی‌ موارد به‌ ماه‌ها استراحت‌ نیاز است‌. مهیا کردن‌ یک‌ لگن‌ یا توالت‌ کنار بستر باعث‌ می‌شود که‌ بیمار مجبور نباشد برای‌ رفتن‌ به‌ توالت‌ از بستر برخیزد.
  رژیم‌ غذایی‌

رژیم‌ مایعات‌ با غذاهای‌ نرم‌ در مراحل‌ اولیه‌ بیماری‌ که‌ به‌تدریج‌ به‌ یک‌ رژیم‌ عادی‌ غنی‌ از پروتئین‌، کالری‌ و ویتامین‌ها تغییر داده‌ می‌شود.
رژیم‌ غذایی‌ کم‌نمک‌ در صورتی‌ که‌ بیمار دچار کاردیت‌ (التهاب‌ قلب‌(باشد، توصیه‌ می‌شود.

 درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر شما یا کودک‌ شما دارای‌ علایم‌ تب‌ روماتیسمی‌ باشد.
بروز علایم‌ زیر در طی‌ درمان‌:
ـ ورم‌ پا و پشت‌
ـ کوتاهی‌ نفس‌
ـ استفراغ‌ یا اسهال‌
ـ سرفه‌
ـ درد شدید شکم‌
ـ تب‌
- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشند.
 این بیماری بیشتر قلب، مفاصل، دستگاه عصبی مرکزی، پوست و بافت زیر جلدی را درگیر می کند.
گر چه نام تب حاد رماتیسمی درگیری مفصل را مورد توجه قرار می دهد، اهمیت این بیماری در درگیری قلب است که در مرحله حاد می تواند کشنده باشد و یا می تواند باعث بیماری روماتیسم قلبی شود. از نقطه نظر اپیدمیولوژیی تب روماتیسمی و بیماری روماتیسم قلبی نمی توانند از هم جدا باشند. تب روماتیسمی اغلب به بیماری روماتیسم قلب که یک بیماری عاجز کننده است منتهی می شود.
آثار روماتیسم قلبی شامل: آسیب مداوم قلب، افزایش ناتوانی قلب، افزایش و تکرار بستری شدن فرد در بیمارستان، مرگهای زودرس معمولا در سن ۳۵ سالگی یا زودتر از آن
خصوصیات اپیدمیولوژیک ضایعات روماتیسم قلبی را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
-۱ سن
-۲ جنس
۳ -نژاد
-۴ فقر اقتصادی
-۵ توزیع جغرافیایی
۶ -فصل
تب روماتیسمی می تواند در هر سنی اغاز شود در دوره شیرخوارگی بسیار نادر است. بیشتر در بنی ۵ تا ۱۵ سالگی که عفونت استرپتوکوکی شایعتر و شدیدتر است دیده می شود و در این موارد آموزش بهداشت خیلی موثر است.

 PENICILLIN V POTASSIUM
موارد مصرف‌: این‌ دارو در درمان‌ التهاب‌عفونی‌ لوزه‌ها، التهاب‌ گوش‌ میانی‌،بادسرخ‌ و برای‌ پیشگیری‌ از ابتلا به‌ تب‌روماتیسمی‌ مصرف‌ می‌شود.
 
فارماکوکینتیک‌: ۷۳ ـ ۶۰ درصد دارو از راه‌خوراکی‌ جذب‌ می‌شود و پس‌ از ۱ ـ ۰/۵ساعت‌ غلظت‌ سرمی‌ آن‌ به‌ اوج‌ می‌رسد.نیمه‌ عمر دارو ۱ ـ ۰/۵ ساعت‌ است‌ که‌
در صورت‌ عیب‌ کار کلیه‌ تا ۴ ساعت‌افزایش‌ می‌یابد. پیوند این‌ دارو به‌
پروتئین‌ ۸۰% می‌باشد. ۴۰ ـ ۲۰% دارو ازطریق‌ ادرار به‌صورت‌ تغییر نیافته‌ دفع‌می‌شود.
 
موارد منع‌ مصرف‌: در صورت‌ وجودسابقه‌ آلرژیک‌ به‌ پنی‌سیلین‌ها نبایدمصرف‌ شود.
 
هشدارها: در صورت‌ وجود سابقه‌بیماری‌های‌ گوارشی‌، بویژه‌ کولیت‌وابسته‌ به‌ آنتی‌ بیوتیک‌ و عیب‌ کار کلیه‌،
این‌ دارو باید با احتیاط فراوان‌ مصرف‌شود.
 
عوارض‌ جانبی‌: واکنش‌های‌ حساسیتی‌شامل‌ کهیر، تب‌، درد مفاصل‌، آنژیوادم‌ وشوک‌ آنافیلاکتیک‌ در بیمارانی‌ که‌ دچارحساسیت‌ مفرط می‌شوند، با مصرف‌ این‌دارو گزارش‌ شده‌اند.
 
تداخل‌های‌ دارویی‌: مصرف‌ همزمان‌
این‌ دارو با داروهای‌ خوراکی‌جلوگیری‌کننده‌ از بارداری‌ حاوی‌استروژن‌، ممکن‌ است‌ جذب‌ این‌ داروها راکاهش‌ دهد و منجربه‌ بارداری‌ ناخواسته‌شود. مصرف‌ همزمان‌ پنی‌ سیلین‌ها بامتوترکسات‌ منجر به‌ کاهش‌ کلیرانس‌متوترکسات‌ و در نتیجه‌ مسمومیت‌ با این‌دارو می‌شود.
 
نکات‌ قابل‌ توصیه‌: ۱ ـ در بیماران‌ مبتلا به‌عیب‌ کار کلیه‌ به‌ کاهش‌ مقدار مصرف‌ دارونیازی‌ نیست‌، مگر اینکه‌ عیب‌ کار کلیه‌ شدیدباشد.
۲ ـ در صورت‌ بروز اسهال‌، بدون‌ مشورت‌با پزشک‌ از مصرف‌ هر گونه‌ داروی‌ ضداسهال‌ باید خودداری‌ نمود.
 
مقدار مصرف‌:
بزرگسالان‌: مقدار مصرف‌ این‌ دارو
۵۰۰ ـ ۲۵۰ میلی‌گرم‌ هر ۶ ساعت‌ یکبار وحداقل‌ ۳۰ دقیقه‌ قبل‌ از غذا می‌باشد.
کودکان‌: در کودکان‌ تا سن‌ یک‌ سالگی‌۶۲/۵ میلی‌گرم‌  در کودکان‌ با سن‌ ۵ ـ ۱سال‌ ۱۲۵ میلی‌گرم‌ و در کودکان‌ با سن‌
۱۲ ـ ۶ سال‌ ۲۵۰ میلی‌گرم‌ هر ۶ ساعت‌یکبار مصرف‌ می‌شود.
 
اشکال‌ دارویی‌:
Film Coated Tablet: 500mg
For Oral Solution: 125mg / 5ml, 250mg /5ml

* به هیچ عنوان جوان‌ها از بیماری‌های قلبی مصون نیستند :
قلب در اصل از چهار حفره مختلف تشکیل شده است که در فاصله بین دو جفت از آنها و نیز در فاصله بین بطن‌ها و عروق بزرگ ریوی و آئورت دریچه‌هایی تعبیه ‌شده‌اند. این دریچه‌ها گاهی دچار اختلال عملکرد می‌شوند و بنابراین مشکلات و علائم ناراحت کننده مختلفی را برای فرد بیمار ایجاد می‌کنند.

بخش عمده‌ای از این بیماری‌ها مادرزادی هستند و تعداد زیادی از آنها هم از تب رماتیسمی ناشی می‌شوند. موارد مادرزادی اکثرا در همان دوران کودکی خود را نشان می‌دهند اما ناشایع نیست که این اختلالات خفیف باشند و بنابراین تا دوران جوانی و حتی بزرگسالی علامت‌دار نشوند.

از طرف دیگر، تب رماتیسمی عمدتا یک بیماری دوران کودکی یا نوجوانی است. این بیماری که در واکنش به نوعی میکروب به نام استرپتوکوک ایجاد می‌شود می‌تواند اکثر دریچه‌‌های قلب را تخریب کند. پس اگر دو مورد قبل یعنی بیماری‌های مادرزادی دریچه‌های قلب و نیز تب روماتیسمی را در کنار هم در نظر بگیرید، می‌بینید که نه تنها این بیماری‌های قلبی مربوط به دوره سالمندی نیستند بلکه اکثرا در همان دوران کودکی و جوانی مشکل‌ساز می‌شوند. با این حساب احتمالا به این حرف ما اعتقاد پیدا کرده‌اید که به هیچ عنوان جوان‌ها از بیماری‌های قلبی مصون نیستند.
* شیوع تب روماتیسمی در کشورهای توسعه نیافته :
شیوع تب روماتیسمی نسبت به سالهای گذشته به نسبت زیاد کاهش یافته است اما در کشورهای جهان سوم وتوسعه نیافته تب روماتیسمی و عفونتهای استرپتوکوکی هنوز روند رو به رشد دارد.

 تب روماتیسمی شبیه به حالت های عفونی دستگاه تنفسی فوقانی است و اغلب کودکان پنج تا ۱۵ ساله و در بزرگسالان بین سالهای ۲۰ و بالای ۳۰ سال رواج دارد.
بنابراین گزارش؛ محققان مهمترین عامل تب روماتیسمی را فقر خانواده ها، پایین بودن سطح فرهنگ وکثرت جمعیت می‌دانند.
* خطر شیوع تب روماتیسمی در بچه‌ها :
تب روماتیسمی و بیماری کاوازاکی دو بیماری قلبی است که به عنوان بیماری‌های اکتسابی، ریشه در دوران کودکی افراد دارند و با توجه به چگونگی برخورد والدین با آن می‌توان از گسترش عوارض آن جلوگیری کرد.
تب روماتیسمی به عنوان یک عارضه از گلودردهای چرکی و استرپتوکوکی می‌تواند موجب از بین رفتن دریچه‌های قلب و آسیب به مفاصل شود،  ۵ تا ۱۵ سالگی شایع‌ترین سن بروز این بیماری است.  به واسطه آگاهی مردم و توصیه‌های فراوان، همچنین دقت پزشکان در درمان عفونت‌های باکتریایی حلق و گلو، در طول شش سال گذشته حالتی به وجود آمده بود که دیگر موردی از تب روماتیسمی در کشور ایران  گزارش نشده اما در سال گذشته مواردی از این بیماری در بیمارستان کودکان مفید تهران مشاهده شده است.
 

به نظر می‌رسد تغییر در ساختار باکتری و سوش میکروب همچنین زندگی‌های شهرنشینی درخانه‌های کوچک و پرجمعیت می‌تواند موجب شیوع و یا افزایش تعداد موارد تب روماتیسمی شود.
 

در خصوص شیوع باز پدید بیماری تب روماتیسمی، همه والدین و پزشکان باید هوشیاری کامل داشته باشند، چرا که تجویز نکردن به موقع داروهای پادزیست (آنتی‌بیوتیک) در گلودردهای چرکی توسط پزشکان از یک طرف، استفاده نکردن به موقع و به طور کامل دوزهای تجویز شده از سوی بیماران و والدین اطفال بیمار، از طرف دیگر، موجب انتشار مجدد این بیماری و عوارض پرهزینه و غیرقابل جبران آن می شود.>
چون این بیماری عارضه گلو درد چرکی روی دریچه‌های قلب است، بنابراین در هر فرد با سرخی گلو، چرک و عفونت گلو، تورم غدد لنفاوی زیر فک، تب بالا، اشکال در بلع بدون سرفه یا ورم ملتحمه چشم، خشکی صدا یا آبریزش از بینی، باید احتمال ابتلا به میکروب استروپتوکوک نوع A داده شود. از طرفی هم تشخیص نابجا را باید مورد توجه قرار داد.
 

پزشکان تا حدود ۸۰ درصد در افتراق نوع باکتریایی گلو درد با نوع ویروسی آن دچار مشکل و یا اشتباه می‌شوند.از این رو اگر برای بیماری آنتی‌بیوتیک تجویز شد، باید در طول ۹ روز اول بیماری به طور دقیق و سر ساعت مصرف شود، چرا که پس از چهار روز اول بیماری ممکن است علایم با مصرف دارو از بین برود اما میکروب‌ها اثر مخرب خود را بر روی دریچه‌های قلب آغاز کنند.

کودکان و بیماران نباید از نوع تزریقی آنتی‌بیوتیک‌ها وحشت کنند، چرا که اثر مناسب نوع تزریقی آنتی‌بیوتیک نسبت به نوع خوراکی آن و ماندگاری مورد نظر آن در جریان خون، برای مدت مورد نظر، مهم‌ترین ویژگی استفاده از این نوع فرآورده‌های تزریقی است.
در صورت بروز تب روماتیسمی در قلب و مفاصل بیمار که غالبا در سنین بلوغ و نوجوانی است، بیماران باید تا سال‌های متمادی آنتی‌بیوتیک تزریق کنند و این تزریق، هفتگی و یا ماهانه ادامه خواهد یافت. اگر دریچه قلب در این عارضه درگیر و تخریب شود، بیمار که فرد جوانی است و زیر ۲۵ سال سن خواهد داشت، مجبور به عمل جراحی پرهزینه تعویض یک یا چند دریچه قلب خود می‌شود.
شایع‌ترین عارضه تب روماتیسمی روی دریچه میترال است و این دریچه قلب از اهمیت ویژه‌ای در قلب برخوردار است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد بیش از هفت درصد از کودکان زیر پنج سال کشور ایران به میکروب هموفیلوس آنفلوانزای نوع B آلوده می‌شوند که این مسأله هشدار می‌دهد تا مسوولان نسبت به آغاز طرح‌های ویژه ملی و کشوری واکسیناسیون کودکان زیر پنج سال علیه بیماری مرتبط با این میکروب هر چه زودتر اقدام کنند