بیش فعالی در رابطه جنسی چیست ؟

دانستنی هایی در مورد بیش فعالی در رابطه جنسی و این که به چه رابطه ای می گویند بیش فعال . با ما همراه باشید .

بیش فعالی جنسی عبارت از تمایل و احساس نیاز مرضی به برقراری رابطه جنسی می باشد، طوریکه این بیماران مثلا تا 20-15 بار رابطه جنسی در روز ارضاء جنسی پیدا نمی کنند. این حالت را که یک بیماری است نباید با میل جنسی زیاد اشتباه کرد.

ممکن است یک مرد در روز 3 بار رابطه زناشویی داشته باشد که با آن نیازهایش برطرف می شود و این حالت مرضی نیست. آمار دقیقی در مورد میزان شیوع این بیماری وجود ندارد. در یک بررسی میزان شیوع این بیماری را 3 درصد مردان گزارش کرده اند که اگر درست باشد رقم قابل ملاحظه ای است. روانشناسان و روانپرشکان این بیماری را یک اختلال رفتاری محسوب می کنند.
بیش فعالی جنسی یک بیماری بسیار آزار دهنده برای خود فرد و فامیل وی و جامعه محسوب می شود و اگر به درستی با آن برخورد و درمان نشود سبب مشکلات عدیده می گردد.

در علم روانپزشکی، یک بیماری بالقوه خطرناک محسوب می شود. یک مرد مبتلا به بیش فعالی جنسی ممکن است فقط وارد رابطه جنسی باشد که از نظر عرف طبیعی محسوب می شود و ممکن است وارد روابط و رفتارهای جنسی شود که غیر طبیعی محسوب می شوند.
مشخصات مردانیکه دارای بیش فعالی جنسی هستند:
• این بیماران دارای احساس فوریت جنسی هستند. با احساس نیاز جنسی باید بلافاصله آنرا برطرف کنند و احساس آنها قابل کنترل نیست.
• این بیماران اگرچه وارد رابطه جنسی متعدد می شوند ولی رضایت جنسی پیدا نمی کنند و ممکن است لذت جنسی هم نداشته باشند.
• نیاز جنسی مداوم و پایدار و کنترل نشده
• رفتار نامناسب در مواجهه با دیگران
• احساس نیاز اجباری به خودارضایی
• رفتار و صحبت هرزه گونه
• دوست داشتن به لاس زنی
• در آوردن لباس خود و یا دیگران
از خصوصیات این بیماران این است که تمایلات جنسی آنها محدود به یک فرد نیست بلکه معطوف به هر فردی می تواند باشد. یکی از مواردیکه در آن بیش فعالی جنسی زیاد دیده می شود، خانه سالمندان است. حدود 50 درصد ساکنان خانه سالمندان دچار بیماری آلزایمر هستند حدود 4 درصد این بیماران دارای بیش فعالی جنسی و یا رفتار جنسی تهاجمی هستند که سبب ایجاد آزار و اذیت برای خود، فامیل و کارکنان می شوند.
علل بیش فعالی جنسی
دانشمندان بر این عقیده هستند که علت این بیماری عدم تعادل در مواد بیوشیمیایی مغز است. در مغز یک عده موادی بنام رابطه های عصبی هستند که از جمله می توان از سروتونین، دوپامین و نورآدرنالین نام برد. این مواد بیوشیمیایی خلق و رفتارهای جنسی را کنترل می کنند.

این بیماری یک عده علل شناخته شده ای دارد که در زیر توضیح داده می شوند ولی در تعدادی از موارد نیز علی رغم بررسیهای وسیع علتی برای آن یافت نمی شود:
• بیماری آلزایمر: یکی از علل مهم بیش فعالی جنسی بیماری آلزایمر است.
• بیماری پارکینسون: یکی از علل مهم بیماری بیش فعالی جنسی است. علت آن داروهایی است که این بیماران مصرف می کنند.
• بعضی انواع صرع (تشنج، غش): لوب گیجگاهی و لوب پیشانی مغز میل جنسی را کنترل می کنند هر نوع بیماری در این مناطق ممکن است سبب برداشته شده مهار جنسی شده و منجر به بیش فعالی جنسی شود.
• اعمال جراحی بر نواحی بخصوصی از مغز
• سکته مغزی که نواحی بخصوصی از مغز را گرفتار کند مثل لوب گیجگاهی مغز
• بیماری ام اس
• بیماری روانی دو قطبی
• گاهی بیش فعالی جنسی یکی راهی برای فرار از تنهایی، افسردگی، استرس و اضطراب است.
• مصرف بعضی از داروها
این بیماری معمولا شروع تدریجی دارد. اگر فرد احساس کند که تمایل غیر قابل کنترل و اجباری به رابطه جنسی دارد، باید بلافاصله با متخصص مربوطه مشورت کند چون با گذشت زمان بیماری تشدید می یابد. برای راهنمایی بیماران یک تعداد سئوال در زیر مطرح می شوند، اگر پاسخ فرد به هرکدام از آنها مثبت باشد حتما باید با متخصص مربوطه مشورت نماید:
• آیا شما می توانید تحریکات جنسی را کنترل کنید؟
• ایا رفتار جنسی شما سبب آسیب به رابطه با همسر، شغل و موقعیت اجتماعی شما شده است؟
• آیا رابطه جنسی همیشه در فکر شما است حتی اگر نخواهید به آن فکر کنید؟
در صورت وجود هر یک از موارد زیر بلافاصله به متخصص مربوطه مراجعه نمایید:
• شما فکر می کنید که با رفتارهای جنسی کنترل نشده سبب آسیب و زیان شوید.
• اگر شما مبتلا به بیماری دو قطبی بوده و فکر می کنید که رفتارهای حنسی شما قابل کنترل نیستند.
• دارای افکار خودکشی هستید.
یک عده عواملی هستند که فرد را مستعد ابتلا به بیش فعالی جنسی می کنند که به آنها عوامل خطر ساز می گویند. مهمترین آنها عبارتند از:
• سوء مصرف مواد و الکل
• داشتن یک بیماری روانی مثل اختلال خلق
• سابقه سوء استفاده جنسی
• سابقه سوء استفاده فیزیکی
یک تعداد فعالیتهای جنسی هستند که جزو علایم هشدار دهنده برای بیش فعالی جنسی می باشند:
• داشتن شرکای جنسی متعدد
• رابطه جنسی خارج از خانواده
• داشتن رابطه جنسی با افراد ناشناس و زنان بدکاره
• نداشتن رابطه عاطفی در رابطه جنسی
• استفاده از انواع مختلف رابطه جنسی تجاری مثل تلفن
• خود ارضایی بیش از حد
• استفاده بیش از حد از مواد پورنوگرافی
• دوست داشتن به آزار دادن و آزار دیدن در رابطه جنسی
عوارض بیش فعالی جنسی: بیش فعالی جنسی دارای عوارض خطرناک و گاه جبران ناپذیر می باشد:
• از هم پاشیدن خانواده
• از دست دادن شغل
• دستگیری و زندان
• اعتیاد به مواد مخدر و الکل
• ابتلا به بیمارهای آمیزشی مثل ایدز و هپاتیت و انتقال آن به همسر و جامعه
• ابتلا به بیماریهای روانی مثل افسردگی
• از دست دادن پس انداز مالی و مشکلات مالی
درمان بیش فعالی جنسی:

درمان بیش فعالی جنسی شامل روان درمانی، رفتار درمانی و دارو درمانی است. بستگی به شرایط، باید در مورد نوع درمان بیمار تصمیم گرفت. در روان درمانی و رفتار درمانی طول می کشد تا اثرات درمان مشخص شوند. اگر بیمار کاندید این دو نوع درمان است بهتر است توام با دارودرمانی باشد، چون دارودرمانی اثراتش زود ظاهر شده و تا حدودی بیمار را از مشکلات رهایی می دهد و می تواند درمان خود را دنبال کند.

نکته : برای درمان این بیماری امکان بستری کردن بیمار نیز هست .

علت بلوغ دیر رس در پسرها و درمان آن

قابل توجه آقا پسرهایی که دچار بلوغ دیر رس می شوند بخوانید گفته های متخصصین را در این باره در دانشنامه سلامت .

بلوغ دیررس بدین معنی است که در یک پسر بچه تغییرات فیزیکی و هورمونی که باید با افزایش سن به اتفاق بیفتند، به موقع حادث نمی شوند. 3 درصد پسر بچه ها گرفتار بلوغ دیررس می شوند. بلوغ دیررس در پسرها خیلی شایع تر از دخترها می باشد.

این تاخیر ممکن است چند سال طول بکشد و اگر کودک سرانجام به بلوغ کامل ولی با تاخیر برسد، به آن بلوغ دیررس سرشتی گفته می شود. در پسر بچه مبتلا به بلوغ دیررس، تغییرات جنسی ثانویه اتفاق نمی افتند و به وضوح از همسالان و همکلاسی های خود عقب می ماند.

آقای تانر (Tanner) یک دانشمندی است که برای ظاهر شدن مرحله به مرحله بلوغ مراحلی را هم برای پسران و هم برای دختران قایل شده است و از آن برای توصیف چگونگی پیشرفت بالینی بلوغ در پسران و دختران استفاده می شود. اولین نشان بلوغ جسمی در پسران، افزایش اندازه بیضه ها است و باید حداکثر تا سن 14 سالگی اتفاق بیفتد.

در بدن هر مردی یک محور یا آبشار هورمونی وجود دارد که از بالا به پائین از اجزا زیر تشکیل شده اند:

هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه ها. بیضه ها هورمونی به اسم GnRH ترشح می کند، این هورمون به غده هیپوفیز رفته و سبب ترشح دو هورمون LH و FSHمی شود. این دو هورمون از طریق جریان خون به بیضه ها رفته و هورمون LH سبب ترشح هورمون تستوسترون توسط بیضه ها می شود و هورمون FSH سبب تولید اسپرم توسط بیضه ها می گردد.

هورمون تستوسترون عامل ایجاد علایم بلوغ در پسر بچه ها می باشد. مهم ترین اختلال در بلوغ دیررس این است که غده هیپوتالاموس به موقع اقدام به ترشح هورمون GnRH نکرده و در نتیجه بیضه ها فعالیت خود را شروع نمی کنند.
جهت راهنمایی والدین و خوانندگان محترم، فرایند بلوغ طبیعی در پسران در پایین شرح داده می شود، هرگونه تغییر در این فرایند ممکن است نشان بلوغ دیررس و یا عدم بلوغ باشد، اگر این مشکل به موقع تشخیص داده شود می توان با درمان مناسب به بیمار کمک کرد تا بلوغ طبیعی خود را به دست آورد.
• اولین نشان بلوغ بزرگ شدن بیضه ها است. آن معمولا ما بین 13-12 سالگی اتفاق افتاده و حداکثر باید تا 14 سالگی اتفاق بیفتد. حجم بیضه در قبل از بلوغ 2 میلی لیتر است که در شروع بلوغ به 4 میلی لیتر می رسد.
• رشد آلت تناسلی و کیسه بیضه، یک سال بعد از شروع بزرگ شدن بیضه ها اتفاق می افتد.
• نشانه های تغییر در آلت تناسلی (بزرگ شدن) و کیسه بیضه (تغییر رنگ و ضخیم شدن) و رشد مو در ناحیه زهار 2-1 سال پس از شروع بزرگ شدن بیضه ها اتفاق می افتند.
• حدود 50 درصد پسر بچه ها هنگام بلوغ دچار بزرگ شدن سینه ها می شوند.
• علایم بعدی عبارتند از:

رشد سریع قد، کلفت شدن صدا، جوش صورت و رویش موی صورت. رشد بدن از دست ها و پاها شروع و به تنه ختم می شود. رویش موی صورت آخر از همه اتفاق می افتد.
ما بین پسران و دختران در فرایند بلوغ یک عده تفاوت هایی وجود دارند این تفاوت ها عبارتند از:
• بلوغ در دختران 2-1 سال زودتر از پسران شروع می شود.
• تکامل بلوغ در دختران در یک مدت زمان کوتاه تری از پسران اتفاق می افتد.
• دختران معمولا 4 سال پس از شروع تغییرات فیزیکی از نظر رشد قد و باروری کامل می شوند.
• پسران تا 6 سال پس از شروع علایم فیزیکی بلوغ به رشد خود ادامه می دهند.
• بلوغ در دختران معمولا ما بین 14-9 سالگی کامل می شود ولی آن در پسران مابین 17-10 سالگی است.
بلوغ دیررس و غیرطبیعی علل خیلی زیادی دارد باید حداکثر تلاش را کرد تا علت بلوغ غیرطبیعی و یا عدم بلوغ را به موقع تشخیص داد.
علل بلوغ دیررس را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
علل مرکزی (یعنی بیماری هایی که در مغز سبب اختلال در بلوغ می شوند)
• محور یا آبشار هیپوتالاموس – هیپوفیز – بیضه ها سالم است
o تاخیر بلوغ سرشتی که سرانجام کودک به بلوغ طبیعی خواهد رسید
o بیماری های مزمن مثل نارسایی کلیه
o سوتغذیه
o ورزش حرفه ای
o محرومیت های روحی و روانی
o مصرف کورتون
o کم کاری تیروئید
• محور یا آبشار هیپوتالاموس – هیپوفیز – بیضه ها بیمار است
o تومورهای مجاور محور فوق
o بیماریهای مادرزادی مثل کم کاری مادرزادی غده هیپوفیز
o جراحی مغز و آسیب به جمجمه مثل تصادف
o بیماری های که در آن غده هیپوتالاموس هورمون GnRH ترشح نمی کند.
علل محیطی (یعنی بیماری هایی که خود نسج بیضه را گرفتار می کنند)
• آسیب دو طرفه به بیضه ها مثل عدم نزول دو طرفه بیضه، فقدان دو طرفه بیضه، عفونت بیضه ها مثل عفونت اریونی بیضه
• اختلالات کروموزومی
• شیمی در مانی و پرتودرمانی
• مصرف بعضی از داروها
تشخیص: جهت تشخیص دقیق اختلال در بلوغ باید پزشک معالج برحسب شرایط بیمار از مجموعه ای از موارد زیر استفاده نماید:
• بررسی از نظر بیماری های مزمن مثل نارسایی کلیه
• بررسی از نظر وجود اختلالات کروموزومی
• تست های تشخیصی برای پی بردن به عملکرد هیپوتالاموس و هیپوفیز
• تعیین سن استخوانی بیمار
• MRI یا CT اسکن از جمجمه
درمان
• درمان بلوغ دیررس سرشتی معمولا لازم نیست و اگر نیاز شد بر حسب تشخیص پزشک یک دوره درمان جایگزین با داروهای مناسب انجام می شود.
• اگر نقص در هیپوتالاموس و یا هیپوفیز باشد، باید بیمار به موقع و به مقدار لازم هورمون های LH و FSH را دریافت نماید.
• اگر نقص در بیضه ها است باید بیمار به مقدار مورد نیاز هورمون تستوسترون دریافت کند.

لازم به ذکر است که این موضوع هیچ جای نگرانی ندارد .