تاریخچه و سوابق ماساژ

اسناد تاریخی نشان می دهد که ماساژ قدیمی ترین شکل درمان جسمی است که بشر به آن دست یافته است، هر چند که خیلی روشن نیست ریشه اصلی لغت « ماساژ » از کجا نشئت گرفته است. نظریه بر آن است که این لغت ریشه یونانی دارد و از لغت massein به معنی « ورزیدن » مشتق شده است. شاید هم از کلمه فرانسوی masser به معنی « شامپو کردن » گرفته شده باشد.

در باستانی ترین کتاب آموزش پزشکی چین که « نی شینگ » نامیده می شود و امپراطور چین آن را نوشته است، بارها به کاربرد ماساژ برای درمان اشاره شده است. بر روی نقشهای دیواری مقبره پزشکان مصری در ساکارا که مربوط به 2330 قبل از میلاد است، ماساژ دست و پای بیماران مشاهده شده است. در درمان ایروودیک هندیها نیز که مربوط به 1800 سال قبل از میلاد است از ماساژ استفاده می شده است.

مدارک و شواهد بسیاری وجود دارد که  قویأ اثبات می کند پزشکان یونانی و رومی نیز از ماساژ استفاده می کردند. سقراط، افلاطون و هرودیت هر سه فواید ماساژ را ستوده اند. یونانیها و رومیها از آناتومی و فیزیولوژی بدن انسان اطلاعات زیادی داشتند و حقیقتأبسیاری از واژگان آناتومی که امروزه بکار می رودریشه یونانی و رومی دارد. بقراط پزشک یونانی، که به پدر پزشکی معروف است در آغاز قرن پنجم قبل از میلاد نوشت: مالش دادن می تواند مفصل در رفته را جا بیندازد یا مفصل سفت شده را شل کند... اما مالش بیش از حد موجب هرز رفتن اندام میشود، و مالش زیاد به بعضی از اندامهاآزارمی رساند در حالی که مالش متعادل سبب رشد و تعالی آنها می گردد.

اسکلی پیدس، پزشک یونانی، در درمان بیماران خود از ماساژ و ورزش استفاده می کرد. پلی نی که یک طبیعیدان مشهور رومی بود برای تسکین بیماری آسم مرتبأدستور ماساژ می داد. جالینوس پزشک امپراطور روم برای گلادیاتورهای صدمه دیده و همچنین برای آماده سازی آنها جهت جنگ در میادین نبرد ماساژ را تجویز میکرد. سلکاس پزشک دیگر رومی از ماساژ برای رفع درد و قدرت بخشیدن به اندامها استفاده می کرد. او نوشته است که سردردهای مزمن را با مالش میتوان تسکین داد، و عضو فلج شده را با مالش میتوان قوی کرد؛ ژولیوس سزار که مبتلا به عصب درد بود به خاطر همین بیماری و همچنین سردردش روزانه ماساز داده می شد. پس از سقراط و امپراطوری روم تا قرون وسطی مدارک و شواهد زیادی درباره ماساژ در دست نیست. متأسفانه در این دوران بدین علت که کلیسا لذت بردن جسم را تقبیح می کرد، ماساژ خوار شمرده شد؛ پزشکانی نظیر دکتر امبرو پار فرانسوی در به پا گرفتن مجدد ماساژ در جهان پزشکی کمک شایانی کردند و آن را بخش مهمی از پزشکی تلقی نمودند.

در آغاز قرن نوزده پروفسور سوئدی پرهنریک لینگ(1839 ـ 1776) روش خود را بنام ماساژ سوئدی، ارائه داد. او موسسه ماساژ را در استکهلم تاسیس کرد و درآنجا ماساژ و ژیمناستیک درمانی را آموزش داد و در سال 1877 دکتر میچل این ماساژ را در آمریکا معرفی کرد. در سال 1894 در بریتانیا انجمن دهندگان تعلیم یافته تأسیس شد. در سال 1934 این انجمن به انجمن فیزیوتراپیستهای مجاز تغییر نام داد. با اختراع انواع مختلف وسایل درمانی الکتریکی متأسفانه ماساژ در مدارس سنتی فیزیوتراپی بتدریج از دوره های آموزشی حذف شد. امروزه در بیمارستانها فیزیو تراپیستها کمتر از ماساژ استفاده میکنند. بد بختانه فیزیوتراپیستهای بیمارستانها حتی نیم ساعت ـ حداقل زمانی که برای درمان با ماساژ لازم است ـ وقت صرف نمی کنند.

امروزه ماساژ از محبوبیت زیادی برخوردار شده است و درمانگرها نه تنها در مؤسسات زیبایی و ورزشی خصوصی به این امر می پردازند بلکه در بیمارستانها و کلینیکها هم از ماساژ استفاده می شود. آنها الکتروتراپی را یک درمان تکمیلی برای کار ماساژ می پندارند نه یک جایگزین برای آن.

ماساژ درمانگرها اکنون در کنار پزشکان حرفه ای کار می کنند و از همان احترام برخوردارند. یک درمانگر با صلاحیت باید در دوران آموزش خود در آناتومی و فیزیولوژی نیز به اندازه ماساژ دادن تبحر پیدا کند. برای کسب حساسیت و کمال مطلوب در کار به سالها تجربه نیاز است.     

منبع:http://yumeiho.blogfa.com/ر